၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ေခၚဆုိႏုိင္ရန္

                         ၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ေခၚဆုိႏုိင္ရန္!

       အလကၤာေျမမွ ပညာသင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ အားလံုးေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ရန္ ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးသားတင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြား လိုေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ အားလံုး ေသာကကင္းျပီး သာယာေအးခ်မး္မွဳျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး တင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

    ဒီဓာတ္ပံုေလးက သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ကိုလံဘုိျမိဳ႕၊ ေကာလုနာ၀ကားလမ္းေဘးမွာတည္ရွိေသာ မဟာရာဇ၀ိဟာရမည္ေသာသီရိလကၤာဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ ေက်ာင္းတုိ္က္ေတာ္အတြင္းက ျမန္မာရဟန္းပညာသင္ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးတည္း ခိုမွဳျပဳေနၾကေသာ တုိက္ေက်ာင္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုိက္ေက်ာင္းေလးမွာ သီရိလကၤာေ ရာက္ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား တည္းခုိေနထုိင္ သီတင္းသံုးျပီး တကၠသိုလ္ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကား လာခဲ႕တာ ဆယ္စုႏွစ္နီးပါး ရွိခဲ႕ျပီ။ အရွင္တုိ႕ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သီရိလကၤာေျမမွာ ပညာသင္ၾကားရာတြင္ စားစရာထက္ ေနထုိင္သီတင္းသံုးစရာ ေနရာရဖုိ႕က ပိုခက္ေနပါသည္။

    အလကၤာတြင္ ျမန္မာမိခင္, မကုဋေက်ာင္းတုိက္ေတာ္ၾကီး ရွိေနေသာေၾကာင့္သာ အရွင္တုိ႕ျမန္မာရဟန္းေတာ္ အမ်ားစု စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမွဳ ကင္းၾကရပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိခင္မကုဋတြင္လဲ အားလံုး ေနထုိင္ သီတင္းသံုးျခင္းငွါ မျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေရာက္ ရဟန္ုးေတာ္မ်ားသည္ တကၠသိုလ္ပညာရပ္မ်ားကို တက္ေရာက္ သင္ၾကားႏုိင္ရန္ ေနစရာကို အေမာရွာေဖြၾကရပါသည္။ အရွင္တုိ႕တစ္ေတြသည္ ႏုိင္ငံျခားပညာသင္ထြက္လာခဲ႕သည္ဆိုေသာ္လည္း အဆင္ေျပေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားရွိသလို၊ ခက္ခဲေသာေက်ာင္းသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားလဲ ရွိေနပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ေထာက္ပံ့သူ ဒကာ-ဒကာမ ျပည့္၀ေသာ္လည္း။ အခ်ိဳ႕မွာက ျခိဳ႕ျခိဳ႕ျခံျခံ ေနထုိင္ ပညာသင္ေနရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားလဲ ရွိေနပါသည္။

     မိခင္မကုဋတြင္ ေနရာ မရရွာေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕ ကုလားဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားေက်ာင္းမ်ားကို လိုက္လံရွာေဖြ ေလွ်ာက္ထားျပီး ေနထိုင္ သီတင္းသံုးရပါသည္။ အခ်ိဳ႕ ကုလားဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေနရာ မရေသာေၾကာင့္ လူေနအိမ္မ်ားကို ရွာေဖြ ငွါးရမ္းျပီး ေနထုိင္ ပညာသင္ရပါသည္။ လူေနအိမ္မ်ားကို ငွါးရမ္းေနထုိင္ သီတင္းသံုး ၾကရေသာ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္  ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ အိမ္လခမွာ တစ္လကို ရူပီေငြ ၂၅၀၀(ျမန္မာေငြ-၂၅၀၀၀)ေပးရပါသည္။ စားစရိတ္ဘာညာနဲ႕ဆို တစ္လကို ရူပီ ၅၀၀၀ (ျမန္မာေငြ-၅၀၀၀၀) ေလာက္က်ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဟုိသြား ဒီလာ ကားခ၊ အင္တာနက္ အသံုးျပဳခ စသည္မပါေသး ပါဘူး။

       ဒါေၾကာင့္ အရွင္တို႕တစ္ေတြဟာ သီရိလကၤာဘုန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ သူ႕အဆက္နဲ႕သူ ေလွ်ာက္ျပီး သည့္ခံ ေအာင့္အီးကာ ေနထုိင္ သီတင္းသံုးေနၾကရပါတယ္။ သီရိလကၤာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မ်ားကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ ဘာလို႕လဲဆုိေတာ့ ေနစရာ အလကားေပးတယ္။ ေရ၊ မီး ေပးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းမ်ားမွာဆုိရင္ စားစရာပါေပးတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်းဇူး တင္ထုိက္ပါတယ္။ သီရိလကၤာဘုန္းေတာ္ ၾကီးေက်ာင္း မ်ားမွာ ေနခြင့္ရၾကေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားကေတာ့ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္က အိမ္ငွါးျပီးေနၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားထက္ အေတာ္ေလးကို သက္သာပါတယ္။

   သို႕ေသာ္လည္း---အခုအရွင္ေဖာ္ျပထားတဲ႕ ဓာတ္ပံုထဲက ေက်ာင္းအိုေလးဟာ အရွင္တို႕အတြက္ မဟာျမင့္မိုရ္ပါပဲ။ ေက်းဇူးလဲ အင္မတန္ၾကီးမားပါတယ္။ ဒီတုိက္ေက်ာင္းေလးကို ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အဆက္ဆက္၊ လက္ဆင့္ကမ္းေနထုိင္ သီတင္းသံုးခဲ ႕ၾက တာ ႏွစ္ေပါင္း ဆယ္ရာစု တစ္စုထိ တုိင္ခဲ႕ပါျပီ။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ေနထုိင္သီတင္းသံုးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္ဆိုေပမဲ႕ တုိ္က္ကေလးရဲ႕ သက္တမ္းက အေတာ္ေလးကို ၾကာခဲ႕ပါျပီ။ သက္တမ္းရလာတဲ႕ တုိ္က္ေက်ာင္းကေလးဟာ " ႏုနယ္ရုပ္ဆင္း၊ပ်ိဳျမစ္ျခင္းက၊ အုိျခင္းေနာက္ ဆံုးရွိေျခ၏" ဟူေသာစကားအတုိင္း အခုေတာ့ အေတာ္ေလးကို အုိမင္ယုိယြင္းေနခဲ႕ပါျပီ။ အုိတာမွ အလြန္ပါပဲ။ အရွင္တို႕ကို ေနစရာေ ပးထားေသာ္လည္း၊ သက္တမ္းရလာေသာ ဒီတုိက္ေက်ာင္းေလးက အရွင္တုိ႕ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မထားႏုိင္ ခဲ႕ပါဘူး။

  အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္...အိုမင္းရင့္ေရာ္မွဳေၾကာင့္ မိုးဒဏ္ကိုလဲမခံ -မကာကြယ္ႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ ေနာက္--ျပင္းထန္ေသာ ေလဒဏ္မ်ား-ေျမငလ်င္ဒဏ္မ်ားကိုလဲ ခံႏုိင္ရည္နည္းေနပါျပီ။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ။ အားလံုးက ေဆြးေျမ့ေနတာမို႕--အမိုးကလဲ မိုးမလံု။ အဂၤေတမ်ားကလဲ ဆားေပါက္ျပီ တစတစ ျပဳတ္က်ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆုိ အသားေဒါက္တန္းမ်ားနဲ႕ ေထာက္ထားရပါတယ္။ အရင္ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားကလဲ ခဏခဏ ျပဳျပင္ မြန္းမံခဲ႕ၾကပါတယ္။ သက္တမ္းရင့္ လာေတာ့လဲ တုိက္ကေလးက ခံႏုိင္ရည္အင္အားမ်ားနည္းပါးလာခဲ႕ျခင္းပါ။ အခုဆို အရွင္တို႕မွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက မွဳေတြနဲ႕ ေမွးစက္ေ နရ တယ္ေလ။ ဘယ္ခ်ိန္မ်ားျပိဳက်မလဲဆုိတဲ႕ အေတြးကလဲ တစ္ခါတစ္ေလ လာလာျပီး ႏွိပ္စက္ေနပါေသးတယ္။ ည မိုးရြာျပီဆုိပါက ေနရာထ ထေရႊ႕ရတာကလဲ ဒုကၡမေသးဘူးေလ။ အရွင္တို႕မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္လာမဲ႕ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ရဟန္းေတာ္မ်ားလဲ ဒီလိုပဲ ဒုကၡ-ေသာ ကေတြ ရွိေနမွာပဲ။ ဒီေတာ့ အရွင္တိို႕မွာ ကံပါလာရင္ ေရွာင္လြဲလို႕မရပါဘူးဆိုတဲ႕ အေတြးသံေ၀ဂနဲ႕ေနလာခဲ႕ ၾကတာ ႏွစ္လျပည့္ေတာ့ မည္ ဆုိပါေတာ့ေလ။

      ခုေတာ့--အရွင္တို႕ရင္တြင္းက ေသာကစိုးရိ္မ္ေၾကာင့္ၾကမွဳေတြ။ အရွင္တို႕ ေတြ႕ၾကံဳခံစားေနရတဲ႕ တုိက္ေက်ာင္းေလးရဲ႕ ဒုကၡ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးမဲ႕သူ ေပၚလာခဲ႕ပါျပီ။ ဒီတုိက္ေ က်ာင္းရဲ႕သက္တမ္း အိုမင္းမွဳကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ျခင္းမ်ားနဲ႕ အစားထိုးဖို႕ လမ္းစေပၚလာခဲ႕ပါျပီ။ အရွင္တို႕နဲ႕အတူ ေနာင္လာမဲ႕ျမန္မာရဟန္းေတာ္ မ်ားအားလံုး ဒီတုိက္ေက်ာင္းေလးနဲ႕ ပက္သက္လို႕ ဒုကၡ၊ ေသာကေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ၀ိဟာရဒါနရွင္ၾကီး ေပၚလာခဲ႕ပါျပီ။ မၾကာခင္မွာ အားလံုး ၀မ္းသာႏုေမာ္ သာဓုေခၚႏုိင္ပါေတာ့မည္။

   ဘယ္သူဆုိတာ မေဖာ္ျပေသးေသာ္လည္း အရွင္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေက်းဇူးအနႏၱပါလို႕  ကုသုိလ္ရွင္ ေက်ာင္းအစ္မ ေခတ္သစ္၀ိသာခါလို အမ်ိဳးသမီးကို က်ဴးရင့္လုိက္ခ်င္ပါတယ္။ သာဓုေတြလဲ အၾကိမ္ ၾကိမ္ ဟစ္ေအာ္ေနပါတယ္။ အရွင္ရင္ထဲမွလဲ----၀မ္းသာမဆံုးပီတိေ တြဖံုး လုိ႕ေနပါတယ္။ ခံစားမိတာေလးက--အရွင္ဟာ ဒီတုိက္ေက်ာင္းေလးမွာ တစ္ႏွစ္ပဲ ေနထုိင္သီတင္းသံုးမယ့္ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အတၱကို ခ၀ါခ်ကာ ေနာင္လာမဲ႕ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ရဟနု္းေတာ္မ်ား အခက္အခဲမ ရွိရေလေအာင္။ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ မွရွိရေလေအာင္။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ ေသာက ကင္းေ၀း ရေအာင္။ ေနာက္---ျမန္မာ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ေနသာေနသြားတယ္ ေက်ာင္းေလးကို ဘာမွျပဳျပင္မွဳ မလုပ္ခဲ႕ဘူးဆိုတဲ႕ သီရိလကၤာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားရဲ႕ အေတြးကဲ႕ရဲ႕မွဳဒဏ္ေတြကိုလဲ ကြာကြယ္ျပီး သာျဖစ္ရေအာင္။ ေနာက္--မိမိပခံုးေပၚ က်ေရာက္လာတဲ႕ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေစ ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္---ဒီအေတြးစိတ္ကူးေလး ေပၚလာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

   ေပၚလာတဲ႕စိတ္ကူးအေတြးေလးကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေ၀ငွလုိက္ျခင္းရယ္ပါ။ အားလံုးေသာ ညီေတာ္ေနာ င္ေတာ္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုုေခၚကာ က်န္းမားရႊင္ လန္းႏုိင္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္ရွင္ ေက်ာင္းအစ္မၾကီးလဲ သံသရာစ အပူကင္းျပီး ေအးခ်မ္းသာယာ ေသာ၊ ခ်မ္းသာျခင္း အတိရွိေသာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ပါေစလို႕----အေမ့ေမတၱာ အရွင္....။

ဘယ္လုိေနရွာမလဲ

                                                  ဘယ္လုိေနရွာမလဲ

                                                         သို႕

                                                   မာၾက,သာၾကရဲ႕လား

     ျမတ္ဘုရားက ရဟန္းေတာ္ေတြကို "ကစိၥိ ခမနီယံ၊ ကစိၥ ယာပနီယံ..ခ်စ္သားတုိ႕ က်န္းမာၾကသလား။ သပၸါယျဖစ္ၾကရဲ႕လား၊ က်န္းခန္႕မာလုိ႕ သာပါရဲ႕လား" လုိ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြ နဲ႕ေတြ႕တုိင္း ေမးျမန္းေလ့ ရွိပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာကို တည္ေထာင္ေမြး ဖြားေပး ခဲ႕သူ။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သလို။ ေလာကၾကီးကိုလဲ အလင္းျပေပးခဲ႕သူတစ္ဦး၊ သတၱ၀ါေတြကို အမွန္းတရား ရွာေဖြးေပးခဲ႕သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ႕။ သူတည္ေထာင္ထားတဲ႕သာသနာေဘာင့္ကို ၀င္ေရာက္လာေသာ ရဟန္းသံဃာအားလံုးကိုလဲ အျမဲတမ္းသာယာမွဳကို ရရွိေစခ်င္သူ။ ဘယ္ေတာ့မွ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို မ်က္ကြယ္မျပဳခဲ႕ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ- ျမတ္ဗုဒၶက ရဟန္းေတာ္ေတြကို ခ်စ္သားတုိ႕ ေနရထုိင္ရ သီတင္းသံုးရတာ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား။ က်န္းမာၾကရဲ႕လား။ သပၸါယျဖစ္ၾကရဲ႕လား လို႕ အျမဲတမ္းလိုလိုေမးျမန္းေလ့ရွိပါတယ္။ ေမးဆုိ--ျမတ္ဗုဒၶက သာသနာ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးပါ။

      ဒီလိုပါပဲ.. ေနရာတုိင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကလဲ မိမိရဲ႕လက္ေအာက္ ငယ္သား ႏုိ္င္ငံသူ-ႏုိင္ငံသားမ်ားကို အဆင္ေျပရဲ႕လား။ သာယာမွဳရွိၾကရဲ႕လားလို႕ ေတြးမိ စဥ္းစားမိၾကမွာပါ။ မိသားစုတစ္စုမွာလဲ မိဘမ်ားကို သားသၼီးေတြ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား။ ေနေကာင္းက်န္းမာၾကရဲ႕လား။ ဘယ္လုိမ်ားေနၾကသလဲ ဆုိတာေတြကို စဥ္းစားမိမွာ အမွန္ပါပဲ။ အျမဲတမ္းေတြးႏုိ္င္ေလေလ။ စဥ္းစားႏုိင္ေလေလ ပိုေကာင္းေကာင္းေလေလပါ။

  အခု--အရွင္လဲ စဥ္းစားေနမိတာပါ။ သူတို႕ေလးေတြ ဘယ္လုိေနရွာမလဲ။ မာၾက-သာၾကရဲ႕လားလို႕ပါ။ အျမဲတမ္းလိုလို ေတြးမိ စဥ္းစားမိေနတာပါ။ သူတို႕ဆိုတာက--အရွင္လြန္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္ႏွစ္တုန္းက မန္းေလး မိခင္တကၠသိုလ္ၾကီးက ေပးအပ္လုိက္ေသာ သာသနာျပဳတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ဖုိ႕ၾကြေရာက္စဥ္က က်ခဲ႕ဆံုခဲ႕ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ႕ေသာ ခႏၱီး နာဂေတာင္တန္းေဒသက နာဂတုိင္းရင္သား-သူေလးမ်ားကို ဆိုလိုတာပါ။

   အားလံုးသိတဲ႕အတုိင္းပဲေလ..အရွင္တို႕တစ္ေတြဟာ အမိတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ ေလးႏွစ္တာပညာရပ္ေတြ သင္ယူျပီး ႏွစ္နွစ္တာ ျမန္မာႏဳိင္ငံအႏွံ႕အျပားရွိ နယ္စပ္ႏွင့္ေတာင္းတန္းေဒသမ်ားဆီသို႕ သာသနာျပဳခရီး ထြက္ခဲ႕ၾကရပါတယ္။ ရန္ကုန္-မန္းေလး အမိတကၠသိုလ္ၾကီး ရင္ခြင္ႏွစ္ခု မွ ပညာရည္ႏို႕ေသာက္စို႕ခဲ႕ၾကေသာ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ မိမိတို႕က်ရာ ေဒသ အသီးသီးသို႕ ထြက္ခြါခ်ီ တက္ခဲ႕ၾကရပါတယ္။ ေ၀းလံေခါင္း ပါးေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားရွိသလို။ ေခ်ာေမြ႕ နီးေသာ ေျမျပန္႕မ်ားလဲ ရွပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေ၀းေ၀း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းတမ္းၾကမ္းတမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ထန္ခက္ထန္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခါင္းပါး ေခါင္းပါး-- အရွင္တို႕ တစ္ေတြဟာ ျငင္းဆိုခြင့္မရွိ မိမိတို႕ၾကရာ ေဒသမ်ားဆီသို႕ သာသနာျပဳစိတ္ ဓာတ္အျပည့္၊ ေတာင္တန္းေဒသက တုိင္းရင္း သားေလးေတြကို ျပဳစုျ ပဳေထာင္ေပးလိုေသာ စိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲဲ႕ ၾကြေရာက္ ခ်ီတက္ ၾကပါတယ္။

    အရွင္ကေတာ့--စစ္ကိုင္းတုိ္င္းေဒသထဲက ခႏၱီးျမိဳ႕နယ္ အတြင္းက လာ၀ယ္ဆိုတဲ႕ နာဂရြာေလးတစ္ရြာကို တာ၀န္က်ပါတယ္။ ခႏၱီးကို မန္းေလးကေန ေလယ်ာဥ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးပါး (အရွင္လကၡဏ၊ သုမန၊ ေဇာတိကတုိ႕ႏွင့္) အတူ ၾကြေရာက္ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ခန္းတီးက ေလယ်ာဥ္က ၁ နာရီ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္စီးရပါတယ္။ ခႏၱီးျမိဳ႕ေလး ဟုိအရင္ တစ္ခ်ိန္က ရတနာ -ေက်ာက္စိမ္းျမိဳ႕ေ တာ္ေလးပါ။ ခုေတာ့လဲ ေတာရြာေလးသာသာပါ။ ခႏၱီွးျမိဳ႕ေပၚမွာ ရွမ္း-ျမန္မာ-နာဂတုိ္င္းရင္းသားအမ်ားစုေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ နဲ႕ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးကေတာ့ ေရႊ၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ေတာင္ယာ၊ တံငါ၊ ေစ်းေရာင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိက လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကပါတယ္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ ကားလမ္း မေပါက္ပါဘူး။ ေရလမ္းနဲ႕ေလေၾကာင္းပဲရွိပါတယ္။ ေလေၾကာင္းကေတာ့ ခန္းတီးကို တုိက္ရိုက္ေရာက္ပါတယ္။ ေရေၾကာင္းကေတာ့ ႏွစ္ညအိပ္ၾကာပါတယ္။ မံုရြာ ခ်ဥ္းတြင္းျမစ္အတုိ္င္း ဆန္တက္ရပါတယ္။ ခန္းတီးျမိဳ႕ေလးက ခ်ဥ္းတြင္းျမစ္ေဘးမွာ တည္ရွိေနပါတယ္။ သာယာတယ္လုိ႕လဲ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

    အရွင္ၾကတဲ႕လာ၀ယ္ရြာေလးကေတာ့ ခန္းတီးကေန ေလးမိုင္ေလာက္ေ၀းပါတယ္။ ကားလမ္း-ေရလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးေပါက္ပါတယ္။ မိုးရာသီမွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ ဟြန္ဒါ စက္ေလွေလးေတြနဲ႕သြားၾကလာၾကပါတယ္။ ေရရွားခ်ိန္မွာေတာ့ ကားလမ္းကေန သြားၾကလာၾကပါတယ္။ ကားလမ္း ဆုိေသာ္လည္း ေျခက်င္သာ သြားေလ့ ရွိၾက ပါတယ္။ ေလးမုိင္ေလာက္ဆုိေပမဲ႕ ေတာင္ဆင္းေတာင္ တက္လမ္းေတြျဖစ္တာမို႕ ပံုမွန္အားျဖင့္ ၂ နာရီေလာက္ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ အရွင္ကေတာ့ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္ဆရာေတာ္။ ခရိုင္သာသနာေရးမွဴး၊ ျမိဳ႕နယ္သာသနာေရးမွဴးတို႕နဲ႕အတူ သံုးဘီးကားနဲ႕သြားခဲ႕ပါတယ္။ လာ၀ယ္ရြာ ဥကၠဌအဖြ႕ဲေတြလဲ လာၾကိဳၾကပါတယ္။ အရွင္မွာကလဲ မန္းေလးက ပါလာခဲ႕ေသာ အ၀တ္အစား။ လံုျခည္။ ဆပ္ျပာမုန္႕။ ခ်ိဳခ်ဥ္ အထုပ္ေတြကလဲ ပါေတာ့ ကားကို အေတာ္ေလး ေမာင္းရပါတယ္။ လမ္းေတြကေတာ့ မဆုိးပါဘူး။ ဖုန္ေပါျပီး ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားပါတယ္။ လမ္းကေတာ့ အျမင့္ပိုင္းၾကပါတယ္။ လမ္းေဘး၀ဲယာေအာက္မွာေတာ့ ေခ်ာက္ေတြေပါပါတယ္၊ ေတာင္ယာ-ေတာင္ခင္း-လယ္ယာေတြကိုလဲ ေတြရပါတယ္။ ရြာကိုမေရာက္ခင္ ပထမဦးဆံုးေတြ႕ရတာက ခန္းတီး အက်ဥ္းေထာင္ ပါပဲ။ ေထာင္ရဲ႕ေခါင္းရင္းမွာ ေစတီတစ္ဆူကို ဖူးေတြ႔ရပါတယ္။ ခန္းတီးေထာင္ကို ေက်ာ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လာ၀ယ္ရြာေလးကို ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လာ၀ယ္ရြာေလးနဲ႕ ခန္းတီးအက်ဥ္းေထာင္က သိပ္မေ၀းပါဘူး။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ေလွ်ွာက္ရပါတယ္။

       ရြာကိုေရာက္တာနဲ႕ ရြာသူရြာသားေတြက ေစာင့္ၾကိဳေနၾကပါတယ္။ ကေလးေတြလဲအမ်ားၾကီးပဲေလ။ သူတို႕က ကေလးေတြကို ပိုးတံဘက္နဲ႕ အျမဲတမ္းပဲ ပိုးထားၾကပါတယ္။ ခ်ီတယ္ ေပြ႕တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ အားလံုးကု အရွင္ကို ၀ုိင္းၾကည့္ျပီး ျပံဳျပၾကပါတယ္။ ေလာ္၀မ္း--ေလာ္၀မ္း လုိ႕ေခၚေနတာကိုလဲ ၾကားရပါတယ္။ ဘာေျပာမွန္းေတာ့ မသိဘူးေပါ့။ ရြာေလးက ေအာက္ခ်ိဳင့္ေလးထဲမွာ တည္ထားမို႕ ကားလမ္းေပၚကေန တစ္ရြာလံုးကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ေနာက္--သာသနာျပဳရြာဦးေက်ာင္းနဲ႕ ရြာဦးေစတီကိုလဲ ထင္းထင္းၾကီး ဖူးေတြ႕႔ရပါတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြက အထုပ္အပိုးေတြကို ၀ုိင္းသယ္ေပးၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကိုသြားရာလမ္းက ရြာလယ္ေခါင္မွာမို႕ အိ္မ္းတုိင္း ထြက္ျပီး ၾကည့္ကာျပံဳးျပေနၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ရွိခိုးျပီး ရြာသူ-သားေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ပါတယ္။

       ဒီမွာ--ဆရာေတာ္ၾကီးဆုိတာက နာဂတုိ္င္းရင္းသား ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးပါ။ ခန္းတီးဇာတိပဲဆိုပါေတာ့။ ဒီရြာေလးကို အရင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္းရဟန္းေတာ္ေတြကို ခ်ေလ့မရွိပါဘူး။ အရွင္က ပထဦးဆံုး နပသ ေက်ာင္းဆင္း သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ဆိုပါေတာ့။ အျပင္ သထပ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္အဆက္ဆက္ သာသနာျပဳခဲ႕တာပါ။ အခုေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက အသက္လဲ ၾကီးလာ--စာေပကလဲ သိပ္မတတ္ေတာ့ အရွင္ကို ထပ္ခ်ေပးတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ ၅၀ ေက်ာ္ ၆၀ ဆုိေတာ့ ေဆးပဲကုေပးႏုိင္တယ္ေလ။သို႕ေသာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ေက်းဇဴးေတြက ရြာသူ-သားေတြအေပၚမွာ မနည္းပါဘူး။ ဆရာေတာ္ကယ္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြ နည္းမွ မနည္းပဲ။

    အရွင္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႕ ေနျပီး သာသနာျပဳရပါတယ္။ ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား။ ကံဆုိးတယ္ပဲေျပာရမလား မသိဘူး။ ေက်ာင္းက ႏွစ္ထပ္အသားေက်ာင္း သြပ္မိုး။ ေစတီတစ္ဆူရွိတယ္။ မီးစက္ရွိတယ္။ ေရျပည့္စံုတယ္။ ေနဖုိ႕စားဖို႕ ျပည့္စံုတယ္ဆိုပါေတာ့။ ရြာက ဆြမ္းပို႕ေပးပါတယ္။ ပထမ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပါပဲ။ ေက်ာင္းသားကိုရင္မရွိလို႕ေလ။ ရြာေလးက အိမ္ေျခ ၇၀ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အားလံုးက ဗုဒၶဘာသာခ်ည္ပဲ။ သူတိုိ႕ ရုိးရာဓေလ့စည့္ကမး္ေလးက ေကာင္းတယ္။ ရြာမွာ အားလံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြခ်ည္ပဲ ရွိရမယ္။ တျခား ဘာသာျခားေတြလာေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ အားလံုး ဗုဒၶဘာသာကိုေျပာင္းရတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ႕အခါမွာလဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တစ္ဦးကို လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ ရြာမွာေနပါက ဗုဒၶဘာသာေျပာင္းရတယ္။ မေျပာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ ရြာမွာေနလုိ႕မရဘူး။ တရြာလံုး အခုခ်ိန္ထိ ဒီစည္းကမ္းကို လုိက္နာၾကတယ္။ က်ိဳးေဖာက္တဲ႕သူမရွိေသးဘူး။

       ပထမတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ အရွင္လဲ ရြာသူ ရြာသားေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးမွဳရေအာင္ ဆိုျပီး ရြာထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တယ္။ အိမ္ေတြကို လုိက္လည္တယ္။ ကေလးေတြကို မုန္႕ေကၽြးျပီး ေက်ာင္းကိုေခၚတယ္။ တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ ေလးငါးဆယ္ေယာက္ ေက်ာင္းကို လာအိပ္ၾကတယ္။ သူတို႕ေလးေတြကို ညမွာ ဘုရားရွိခိုး။ ဆံဳးမစာေလးေတြကို သင္ေပးပါတယ္။ တန္းေက်ာင္းက စာေတြကို ျပန္သင္ေပးတယ္။ ပံုျပင္ေျပာျပေပးတယ္။ ကေလးေတြကလဲ နားေထာင္ၾကပါတယ္။ အရွင္ကိုလဲ ခင္ၾကမင္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ေလးေတြကို မနက္တစ္ခ်ိန္ ၊ ညတစ္ခ်ိန္ ဘုရားရွိိခိုးတက္ခိုင္းတယ္။ ေစာေစာထခုိင္းျပီး ဘုရားရွိခိုးတက္ခုိင္းျပီး ေရေႏြးအိုးတည္သူကိုတည္ခိုင္း၊ တံျမက္စည္းလည္း ၾကမ္းတုိက္ခုိင္းသူကို ခုိင္း၊ ေသာက္ေရအိုးျဖည့္ခုိင္းသူကို ခုိင္း ရပါတယ္။ အရွင္ကလဲ သူတို႕ဆီကေန႕ နာဂစာေလး ျပန္လည္သင္ရပါတယ္။

    ေနာက္--သူတို႕ေလးေတြေပ်ာ္ေအာင္ ညေနပိုင္းမွာဆို ေဘာလံုးကန္ခုိင္းရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ ကုိယ္တုိင္ကန္ေပးရပါတယ္။ ေဘာလံုးကန္ျပီးတာနဲ႕ ခဏနားျပီး ေခ်ာင္းကိုသြားျပီး သူတို႕ေလးေတြနဲ႕အတူ ေရးခ်ိဳးရပါတယ္။ ျပန္လာတာနဲ႕ သူတို႕ေလးေတြကို မီးဖိုေခ်ာင္၀င္ျပီး ညေနစာ စီမံေပးရပါတယ္။ ေန႕လည္က ခ်န္ထားတဲဲ႕ဟင္းေလးေတြကို ျပန္ေႏြးျပီး အရွင္၀ယ္ထားတဲ႕ ပဲၾကမ္းေၾကာ္--ငပိဖူးေလးေတြကို ေ၀ေပးရပါတယ္။ သူတို႕စားျပီးတာနဲ႕ ဘုရားရွိခိုးတက္ခိုင္းျပီး စာက်က္ခိုင္းရပါတယ္။ ၈ နာရီေလာက္ဆို နားခုိင္းျပီး အနားမွာ ေခၚကာ ပံုျပင္ေျပာျပ--ဆံုးမစကားေျပာျပပါတယ္။ ကိုးနာရီေလာက္ အိပ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ မိးက ဖုေယာင္းတုိင္ဆိုေတာ့ေလ။ မီးးစက္က ဆရာေတာ္ၾကီးက မေမာင္းခ်င္ေတာ့--မေမာင္းျဖစ္ဘူးေလ။----ဆက္ပါမည္။

             အားလံုးရႊ႔င္လန္းခ်မ္းေျမ့သာယာရွိပါေစ! အေမ့ေမတၱာ အရွင္..။

Religions.

                                   Religions
      In this chapter, I think it should be described a modicum about the basic principles of the main religions. The reason it should be described is the men and children, the Buddhists and others to observe each religion by comparing and by developing consideration knowledge, and to criticize and discriminate truth and false, since childhood.
     In the academic study of religion as a phenomenon in history the term ‘religion’ can be considered in its different aspects: as an inner experience, as theology, or intellectual formulation of doctrine, as a basis or source of ethics and as an element in culture.
       Different scholars have given different views and opinions of its nature and meaning. According to Aldous Huxley, religion is, among other things, a system of education, by means of which human beings may train themselves, first to make desirable changes in their own personalities and in society, and second, to heighten consciousness and so establish more adequate religions between themselves and the universe of which they are parts.

   Modern India philosophers like Dr. Radhakrishnan, have expounded the theme that religion is not a set of doctrines but that it is experience. And religious experience is based on the realization of the ‘presence of the divine in man. ‘H.G. Wells says ‘religion is the central part of our education that determines our moral conduct’. The German philosopher, Kant, stated that ‘religion is the recognition of our moral principles as laws that must not be transgressed.’
      The Buddha’s message as a religious way of life: “Keeping away from all evil deeds, cultivation of life by doing good deeds and purification of mind from mental impurities.” For our purposes, religion may be defined in a very broad sense as a body of moral and philosophical teachings and the acceptance with confidence of such teachings.

     In this present world, men can be able to chooses as one’s wish and take refuges religion what is one appreciates freely. Regarding about it, men are taking refuge various religion, such as Hinduism, Buddhism, Islam, Christianity, Judaism, Jainism and so on. However, there are just four religions, which the great power and many million people are taking refuge. They are;
       (1) Hinduism,
       (2) Buddhism,
       (3) Christianity and
       (4) Islam.

I will mentioned it more and later. Be patient me. 

May all of you be happy and peaceful in your mind and body!

သတိသို႕ ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ

သတိ

သို႕

ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ

     

         ေအာ္--သၾကၤန္အၾကိဳေန႕ကိုေတာင္ ေရာက္ေနျပီကို။ ျမန္မာျပည္ၾကီး တစ္ခုလံုးသၾကၤန္ ေရေတြ လႊမ္းမုိးေတာ့မွာပါလား။ အားလံုးေသာျပည္သူေတြလဲ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေပ်ာ္ေန ၾကေရာေပါ့။ ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြေရာ၊ ျပည္ပကျပည္ သူေတြေရာ ၂၀၁၂ အတာသၾကၤန္ရဲ႕ အရသာကို အားရပါးရ ခံစားၾကေတာ့မယ္ေလ။ အလႊာမ်ိဳးစံုကို ေတြ႕ရမွာပါ။ ေပ်ာ္သူေတြက ေပ်ာ္၊ ကဲ သူေတြ က-ကဲ၊ ကခုန္သူေတြက ကခုန္၊ သီဆုိသူေတြက သီဆုိ၊ ေရကစားသူေတြက ေရကစား၊ ၾကည့္သူေတြက ၾကည့္ ေပါ့ေလ။။ ေနာက္-သူတို႕နဲ႕အျပိဳင္ သၾကၤန္မွာ ဘုရားေက်ာင္းသြားသူေတြက သြား၊ ရိပ္သာ၀င္သူေတြက ၀င္၊ သီလေစာင့္သူေတြက ေစာင့္၊ တရားနာသူေတြက နာ၊ အလွဴဒါန ေပးသူေတြက ေပး၊ ဘုရား-ေက်ာင္းမွာ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ကုသိုလ္ေတြကို ယူသူေတြက ယူ၊ ဆြမ္းေလာင္းသူေတြက ေလာင္း၊ ေကာင္းမွဳကုသုိလ္ေတြကို ျပဳသူေတြက ျပဳ၊ ပုတီးစိပ္သူေတြက စိပ္ ေပါ့ေလ။

        ဒါတင္ ဘယ္ဟုတ္မလဲ--ရွိပါေသးတယ္။ ေျပာခဲ႕ေသာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးထဲမွာ မပါ၀င္ႏုိင္ေသာ သူေတြကလဲ ရွိေသး။ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕၊ လံုး၀ကို မအားလို႕၊ အဆင္ေမေျပလို႕ စေသာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ဆုိပါေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြက သဘာ၀တရားေတြပဲ မဟုတ္လား။ သဘာ၀တရား ရွိေနမွေတာ့ ေပ်ာ္သူေတြကေပ်ာ္၊ ငိုသူေတြကငို၊ ေကာင္းမွဳလုပ္သူေတြက လုပ္၊ မေကာင္းမွဳလုပ္သူေတြကလုပ္ေပါ့ေလ။

        ဒါေပမဲ႕လဲ ေျပာလုိက္ခ်င္ေသးတယ္ေလ--ကုသုိလ္လုပ္ရင္း အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္ပံု၊ ေကာင္း က်ိဳးထက္ အျပစ္ကပိုမ်ားပံုေလး။ ေရွ႕အခါကေပါ့- ဗာရာဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္း အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ဆုိပါေတာ့ ပုဏၰားတစ္ဦးက ေသသူအတြက္ ရည္မွန္းဆြမ္း လွဴဒါန္းပြဲအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ အေနျဖင့္ တပည့္ေတြကို ဆိတ္ေလးကို ေရခ်ိဳးေပးဖုိ႕ ျမစ္ဆိပ္ကို လြန္လုိက္တယ္။ ေရခ်ိဳးျပီး ဆိပ္ကမ္းမွာ ခဏေလး ခ်ည္ထားတဲ႕အခါ ဆိပ္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာျပီး တစ္ဖန္ငိုေၾကြးလုိက္ သည္။ ျပန္ေရာက္တဲ႕အခါ ဆရာပုဏၰားကို ေျပာျပၾကတယ္။ ဆရာၾကီးက ဘာေၾကာင့္ ငိုလည္းငို ရယ္လည္းရယ္သလဲ ေမးတဲ႕အခါ ဆိတ္ၾကီးက “ အသင္ ပုဏၰား ေရွ႕အခါက ငါလည္း သင္ကဲ႕သို႕ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကို သတ္ျပီး ဆြမ္းလွဴဒါနး္ျခင္း မတကဘတ္ကို ျပဳလုပ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ အဲ႕ဒီ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ငါဟာ ေလးရာကုိးဆယ့္ကိုးဘ၀လံုး ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံရျပီး ယခု ဘ၀မွာ ငါးရာေျမာက္ ေနာက္ဆံုးဘ၀ျဖစ္တယ္။ ယခု ဒီ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရယ္ရပါသည္။ အသင္ကား ငါ့ကုိ သတ္ျပီး ငါကဲ႕သို႕ပင္ ဘ၀ငါးရာ အသတ္ခံရမည္ကို ေတြးကာ သနားေသာေၾကာင့္ ငါငိုရပါတယ္”လို႕ ေျပာျပေလသည္။

        ထိုအခါ ပုဏၰားက သင့္ကို ငါမသတ္ေတာ့ဟု ေျပာေသာ္ ၊ သင္မသတ္လည္း ငါသည္ ယေန႕ ေသျခင္းမွ မလြတ္ႏုိင္ ဟု ဆိတ္ၾကီးက ျပန္ေျပာေလသည္။ ပုဏၰားာၾကီးက မည္သူမွ မသတ္ေစရန္ အေစာင့္ေရွာက္ထားလြတ္လုိက္ေသာ္လည္း ဆိတ္ၾကီးသည္ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚတြင္ ေပါက္ေနေသာ ခ်ံဳဖုတ္မွ သစ္ရြက္မ်ားကို စားမည္လုပ္စဥ္ မိုးၾကိဳး ပစ္ခတ္မွဳေၾကာင့္ လႊင့္ထြက္ လာေသာ ေက်ာက္လႊာတစ္ခုသည္ ဆိတ္ၾကီး၏ လည္ပင္းကို ထိမွန္ျပီး ဆိတ္ၾကီး အဲ႕ဒီေနရာမွာပင္ လည္ျပတ္ေသဆံုးသြားရရွာသည္။

        ထုိျဖစ္ရပ္ကို လူမ်ားကု လာေရာက္ၾကည့္ၾကသည္။ ထိုအခါ ရုကၡစိုးျဖစ္ေနေသာ ဘုရားေလာင္က “သင္တို႕သည္ မေကာင္းမွဳ၏ အက်ိဳးကုိ သိျမင္ၾကရကုန္ျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ သစ္တစ္ပါးအသက္ကို မသတ္ၾကကုန္လင့္” ဟု တရားေဟာကာ သီလ၊ ဒါန၊ ဘာ၀နာအမွဳတို႕ကို ျပဳလုပ္ေစပါသည္။

        ဒီဇာတ္လမ္းကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ယေန႕မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ  လို႕ ဆုိရိုးျပဳေနၾကပါသည္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားလည္း “ မင္းလုပ္တာက ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပႆာ ျဖစ္ေနျပီ” လုိ႕ ေန႕စဥ္လုိလုိ ေျပာေန-ၾကားေနရပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီဇာတ္ေတာ္မွာ ပုဏၰားၾကီးသည္ လွဴဒါန္းမွဳကို အေၾကာင္ျပဳျပီး ဆိတ္ကိုသတ္မည္လုပ္၏။ ၀ဋ္မွာအျမဲ ငရဲမွာ အပ၊ ၀ိပါတ္ၾကမၼာ မေျပးသာ၊ ျပဳသူ အသစ္ ျဖစ္သူအေဟာင္းဆုိသည့္ ဆုိရုိးစကားအတုိင္း မိိမိတို႕ျပဳလုပ္သည့္ အကုသိုလ္သည္ တစ္ဖန္ျပန္ျပီး ခံရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကုသုိလ္ျပဳေသာအခါမွာလည္း အကုသုိလ္ျခံရံျပီး မျပဳလုပ္ရန္။ ေနာက္-မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ေကာင္းမွဳျပဳလွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမည္၊ မေကာင္းမွဳျပဳလွ်င္ မေကာင္းက်ိဳးခံသစာရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ ေနာက္-ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ မျဖစ္ရန္ သန္႕ရွင္းစြာ ကုသိုလ္ျပဳတတ္ရန္ ႏွင့္ ကုသုိလ္ေယာင္ေယာင္နဲ႕ အကုသုိလ္ျဖစ္ေနေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ ေတြးေတာကာ ေရွာင္ရွားတတ္ရန္ ေဖာ္ျပလုိုက္ရပါသည္။

        ႏွစ္သစ္သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္သူ အေပါင္း ေဘးကင္းစြာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးႏို္င္ျပီး အတာေရသၾကၤန္အရသာကို ျပည့္၀စား ခံစားႏုိင္ေစရန္ႏွင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳျပဳလုပ္သူ အေပါင္းလည္း ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ မျဖစ္မိေစရန္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕သရင္းျဖင့္----အေမ့ေမတၱာ အရွင္-။ အားလံုး တက္သစ္ေန၀န္း၊ ထြန္းသစ္လမင္း၊ ပြင့္သစ္ပန္းကဲ႕သို႕ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ သာယာၾကည္ႏူးႏုိင္ၾကပါေစ--။

အတိတ္ကသၾကၤန္ သို႕ နာဂေျမကို လြမ္းေမာျခင္း

အတိတ္ကသၾကၤန္

သို႕

နာဂေျမကို လြမ္းေမာျခင္း

 ဘာလိုလိုနဲ႕ ႏွစ္သစ္သၾကၤန္ကို ေရာက္ျပန္ေတာ့မယ္။ သၾကၤန္နဲ ့ ပက္သက္လို႕ ေရွ႕မွာ ျပည့္စံုနီးပါး ေဖာ္ျပခဲ႕ျပီးပါျပီ။ ခုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး နာဂေျမက အတိတ္သၾကၤန္ကို ျပန္လည္ လြမ္းေမာခံစားၾကည့္ျခင္းရယ္ပါ။ ခံစားဆုိ တကယ္လဲ ၾကည္ႏူးစရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ လြမး္ေမာစရာ၊ မွတ္သားစရာေတြက မ်ားခဲ့တယ္ေလ။ အခုလုိ အမိေျမနဲ႕ေ၀းေနခ်ိန္မွာဆုိေတာ့ ပိုလို႕ေတာင္ တမ္းတမိပါတယ္။

       သတိရမိပါေသးတယ္--မနက္မိုးလင္းတာနဲဲ႕ “ေက်ာ္မန္း-ေက်ာ္မန္း”၊ “နန္းေတ-နန္းေတ” ဆုိတဲ႕ နာဂတုိင္းရင္း သူေလးေတြရဲ႕ စကား၀ဲ၀ဲေလးေတြက နားထဲမွာၾကားၾကား ေနရ တာကိုေလ။ ေျပာရအုံုးမယ္--ေက်ာ္မန္းဆုိတာက ပိန္းကူး နာဂမ်ိဳး၀င္ ေတြစကားပါ။ ဘုန္းၾကီး လို႕ ေခၚတာပါ။ ေနာက္- နန္းေတ ဆုိတာကေတာ့ ဟုိင္းေျမနာဂတုိင္းဂရင္းသားေတြရဲ႕ အသံုးပါ။ ဘုန္းၾကီးလို႕ ေခၚဆုိျခင္းပါပဲ။ အရွင္က နာဂေတာင္တန္း သာသနာျပဳ ႏွစ္ႏွစ္တာခရီးမွာ နာဂရြာေလး သံုးရြာမွာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခဲ႕ရပါတယ္။ အဲ႕ဒီနာဂရြာေလးေတြက ၁။ လာ၀ယ္ရြာ။ ၂။ နန္ဖာရြာ။ ၃။ ေအာင္ေျမရြာျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၱီးျမိဳ႕နယ္-စစ္ကုိင္းတုိင္းမွာပါ။

       လာ၀ယ္ရြာေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ လာ၀ယ္ရြာေလးမွာ သၾကၤန္က်ခြင့္ မရခဲ႕ဘူးေလ။ က်န္တဲ႕ ရြာေလး ႏွစ္ရြာမွာပဲ သၾကၤန္က်ခဲ႕ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္မန္းဆုိတာက နန္ဖာဆုိတဲ႕ နာဂရြာေလးက ဘုန္းၾကီးကိုေခၚတဲ႕ စကားသံေလးပါ။ နန္းေတ ဆိုတာ ကေတာ့ ေအာင္ေျမရြာက နာဂသူေလးေတြရဲ႕ ဘုန္းၾကီးအေခၚပါ။ သူတုိ႕ေလးေတြက သၾကၤန္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆုိတာနဲဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြက ျမန္ေနၾကျပီေလ။ သူတို႕မ်က္ႏွာေလးေတြမွာ အျပံဳးကိုယ္ဆီ ပြင့္လို႕ေနပါတယ္။ သူတုိ႕မ်က္ႏွာေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာလဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ေမာပန္းတယ္လို႕ မထင္ရေအာင္ကို ပီတိျဖစ္ရတာပါ။ ေမာပန္းဆုိတာက--အရွင္တို႕သာသနာျပဳ ညီေတာင္ေနာင္ေတာ္မ်ားက သၾကၤန္ကာလကို နီးလာတာနဲ႕ ေျပးရလႊားရပါတယ္။ သူတို႕ေလးေတြ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ႏုိင္ရႊင္ႏုိင္ဖို႕ လွဳပ္ရွားၾကရ။ ျပင္ရဆင္ရပါတယ္။

       သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းရပါတယ္။ သၾကၤန္ေရသဘင္ကို ေဆာက္ ေပးရပါတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ၀တ္စံုေလးေတြကိုလဲ မွာယူ ခ်ဳပ္ေပးရပါတယ္။ ေနာက္- သူတို႕ေလးေတြကို ျမန္မာ့အတာသၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားနဲ႕ သၾကၤန္အက ကို တုိက္ေပးရပါတယ္။ သူတုိ႕ေလးေတြကလဲ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ အကကိုတုိက္ၾကပါတယ္။ မ်က္ႏွာေလးေတြကလဲ ရွက္ေသြးျဖန္းေနေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလး ၾကည့္လို႕ေကာင္းေနပါတယ္။ အကကိုေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း-ေခတ္ေပၚ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို တုိက္ေပးရပါတယ္။ ဒါေတြကို သၾကၤန္မတုိင္ခင္ တစ္လအလိုကတဲ႕က ၾကိဳတင္လုပ္ေပးရတာပါ။ ညတုိင္း မီးေမာင္းေပးဖို႕လဲ အရွင္တုိ႕မွာ ေမာရပါတယ္။ ဓာတ္ဆီေစ်းကလဲ တယ္ၾကီးကုိဗ်။ ၅၀၀၀ေက်ာ္ ၆၀၀၀ေလ။ ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးတယ္ ခႏၱီးျမိဳ႕ေပၚမွာက အေထာက္အပံ႕ဒကာမေလး ဘာေလးရွိေနလို႕ေပါ့။ မလြယ္ဘူးဗ် တစ္ညကို ဂါလံ၀က္ေလာက္ကုန္တယ္ေလ။ ေနာက္--သူတို႕ေလးေတြ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕ ၾကိဳတင္ကာ ေရလဲ စီစဥ္ထားရပါတယ္။ သူတို႕ရြာေလးေတြက အျမင့္ပိုင္းတည္ေဆာက္ထားေတာ့ ေရက ခက္ခဲတယ္ေလ။ ဒါကိုက နာဂတုိင္းရင္းသာ-သူေလးေတြရဲ႕ ဘ၀အခက္ခဲတစ္မ်ိဳးဆုိမမွားပါဘူး။

      ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ သူတုိ႕ေလးေတြကို သၾကၤန္မွာ အာဟာရေကၽြးဖို႕ အရွင္မွာ ျမိဳ႕ေပၚကုိေျပးလုိ္က္ ရေသးတယ္ေလ။ တပ္ကူေတာင္းတဲ႕သေဘာပါ။ ျမိဳ႕ေပၚက ရင္းႏွီးရာ ဒကာ-ဒကာမေတြကို ကုသိုလ္ယူခုိင္းရတယ္ေလ။ အရွင္မွာ ေစတနာရွိေသာ္လည္း အားလံုးကို မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ အစိုးရ ႏုိင္ငံေတာ္က တစ္လမွ တစ္ေသာင္းခြဲပဲ အေထာက္အပ့ံေပးတာေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္အားကုိကိုး-ကိုယ္၀န္ကို ကိုယ္ရုန္းျပီး နာဂတုိ္င္းရင္းသား-သူေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ လွပ ရွင္သန္ေနဖုိ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြအျဖစ္ ဘ၀ကို ေပးဆပ္ေနျခင္းရယ္ပါ။ ေနာက္- သၾကၤန္တြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေတြေစာင့္ႏုိင္ေအာင္၊ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေဒသနာ ေတာ္ေတြကို နာယ ူၾကည္ညိဳ မွတ္သားႏုိင္ေအာင္လဲ အရွင္တုိ႕က ၾကိဳတင္စီမံရပါတယ္။ ေနာက္-- သက္ၾကီးရြယ္အို အဘိုးအဘြားမ်ားကိုလဲ တတ္ႏုိ္င္တာေလးနဲ႕ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲေလး ျပဳလုပ္ေပးဖို႕ေျခလွမ္းကို ၾကဲၾကဲ လွမ္းရပါတယ္။

       သၾကၤန္ေရာက္ျပီလဲဆုိေရာ သူတုိ႕ေလးေတြအားလံုး တကယ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေနၾကပါတယ္။ ပထမႏွစ္ သၾကၤန္မွာေတာ့ အရွင္က နန္ဖာရြာေလးမွာ က်ခဲ႕ပါတယ္။ နန္ဖာရြာ နာဂတုိင္းရင္းသား-သူေလးမ်ားက အေတာ္ေလးကို ေဖာ္ေရြၾကပါတယ္။ သူတို႕ေလးေတြ အားလံုး ရြာသာသနာျပဳ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းမွာပဲ သၾကၤန္ကာလကို ကုန္ဆံုးၾကရတယ္။ ေန႕ဆုိ ရြာထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သၾကၤန္ေရး ကစားၾကျုပီး။ ညေနပိုင္းမွာ သၾကၤန္ခံု-ဆင္ေပၚမွာပါ သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို ဖြင့္ျပီး ကခုန္ၾကပါတယ္။ အဖြ႔ဲလုိက္ကျခင္း၊ စံုတြဲကျခင္း၊ တစ္ေယာက္ျခင္း ကျခင္း စံုုလုိ႕ပါပဲ။ အဘြားၾကီးေတြကလဲ တစ္ခါတစ္ေလ ၀င္ကၾကပါေသးတယ္။

  အနီးနားက မ်ိဳးႏြယ္တူ ရြာက တုိင္းရင္းသား- သူေလးေတြကလဲ လာလည္ၾက ပါတယ္။ ေရပက္ကစားၾကသလို -ေဘာလံုးကန္ျခင္း- ေဘာ္လီေဘာ ပုတ္ျခင္း၊ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းခတ္ျခင္း စသည္ကိုလည္း ကစားၾကပါတယ္။ ခုိက္ရန္လံုး၀ မျဖစ္ၾကပါဘုူး။ ျပီးတဲ႕အခါမွာေတာ့ သူတုိ႕ ရိုးရာ ေခါင္ရည္နဲ႕ ဧည့္ခံၾကပါတယ္။ ဒါက-သူတို႕ရုိးရာ ဓေလ့တစ္ခုပါ။

       ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ မ်ိဳးႏြယ္တူ နာဂရြာေလးတစ္ရြာကို ေရပက္ခံ ထြက္ၾကပါတယ္။ သၾကၤန္ခံု မရွိတဲ႕ရြာေလးေတြကေတာ့ သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို ဖြင့္ေပးျပီး ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရကို ပိုက္ေတြနဲ႕ စုတ္ယူျပီး ပက္ျဖန္းေပးပါတယ္။ လာလည္သူေတြအားလံုးက သီခ်င္းမ်ားနဲ႕အတူ ေရပက္ျဖန္းေပးတဲ႕ အလည္ေခါင္မွာ အတူ ကၾကခုန္ၾက ေပ်ာ္ပါးၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆင္းရဲ႕တဲ႕ ရြာေလးေတြ ကေတာ့ ျမစ္နဲ႕လည္းေ၀းေတာ့ ေရးအခက္ခဲရွိပါတယ္။ သၾကၤန္လို႕တာေျပာေနတာ ေရကုိ ၀ေအာင္ မပက္ရဘူးေလ။ ဒီေတာ့ သၾကၤန္အႏွစ္သာရကို ေကာင္းေကာင္း မခံစားရ ဘူးဆုိပါေတာ့။ ေတာင္ေပၚရြာေလးေတြဆုိ ပိုဆုိးပါတယ္။ ေရခက္ရတာကလဲ ေ၀းေတာ့ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ခြင့္မရၾကဘူးေလ။ အေတာ္ေလးကို သူတို႕ေလး ဆင္းရဲေနပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္ ေရႊေတြ ေက်ာက္ေတြ ထြက္ပါတယ္ဆုိတဲ႕ ခႏၱီး နာဂေတာင္တန္းမွာေနာ္။

       နန္ဖာရြာေလးက ျမစ္ကမ္းေဘးက ရြာေလးဆုိေတာ့ ဘယ္သြားသြား ျမစ္ထဲကပါပဲ။ ကုန္းလမ္းမရွိဘူး။ ကုန္းလမ္းက ေတာင္ယာလမ္းေလာက္ပဲ ရွိတာေလ ။ ျမစ္ေၾကာင္း ဆုိေတာ့ ေပ်ာ္စရာလဲ ေကာင္း-ရင္ခုန္စရာလဲ ေကာင္းပါတယ္။ အႏၱရယ္လဲ ရွိတယ္ဆုိပါေတာ့။ ျမစ္ထဲမွာဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေရကစားရင္း ေမာ္ေတာ္စီးရေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ျမစ္ကမ္း၀ဲယာမွာကလဲ ေတာတန္း၊ေတာင္တန္းေတြက စိမ္းစိမ္းစိုစိုဆိုေတာ့ အေတာ္ေလးလဲ ၾကည္ႏူး စရာေကာင္းပါတယ္။ ေရႊေမာင္းထားတဲ႕ ကမ္းပါးေတြကလဲ အ၀ါလိုလုိ အနီလိုလို အေရာင္ထင္းေနပါတယ္။ ျမစ္အလည္ေခါင္မွာလည္း ေရႊလုပ္သားေမာ္ေတာ္ေတြက ရွိေနေတာ့ သူတုိ႕နဲ႕ဆံုတဲ႕အခါ ဟားၾကေဟးၾက ေႏွာက္ၾက ေျပာင္ၾက၊ အျပန္အလွန္ေရပက္ျဖန္းရင္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနျပန္ပါတယ္။ ေနာက္--သၾကၤန္အတတ္ေန႕မွာေတာ့ နီးစပ္ရာ ေထရ္ၾကီး ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းမ်ားကို ရြာသူ-ရြာသားေတြနဲ႕အတူ သြားေရာက္ ကန္ေတာ့ လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ လူငယ္ေလး မ်ားကေတာ့ အေပ်ာ္ေရကစားရင္ေပါ့။ ကန္ေတာ့ခံဆရာေတာ္က ဆံုးမ တရားေဒသနာကို အက်ဥ္း မွ်ေဟာျပပါတယ္။ ေနာက္--ရြာသူ-သားမ်ားက ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြး ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚက အဆင္းမွာေတာ့ ေရ၀ုိင္းပက္ၾကပါတယ္။ အဲ႕ဒီအခါမွေတာ့ ဧည့္သည္ ဘုန္းၾကီးလဲ မေနရဘူး။ ေရ၀ုိင္းပက္ၾကတယ္ေလ။ ဆရာေတာ္ဘုရားလဲ သကၤန္းေရ စိုနဲ႕ ေက်ာင္းျပန္ရတာေပါ့။ ဒါကလဲ နာဂတုိင္းရင္းသူ-သားေလးေတြရ႕ဲ ခင္မင္ၾကည္ညိဳမွဳဆိုလဲ မမွားပါဘူး။

       ေနာက္--ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕မွာေတာ့ ရြာသူ-သားမ်ားက ဘုန္းၾကီးကုိ ရွိခုိးကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ သူတို႕တတ္စြမ္းသမွ် လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ေလးေတြကို ခ်စ္စရာေကာင္းတာက လူဆင္း ရဲေပမယ့္ ေစတနာ သဒၶါတရား မမြဲတာကိုပါ။ သူတုိ႕ေျခြးနဲစာေလးနဲ႕လွဴၾကျခင္းရယ္ပါ။ သူတို ႕ေလးေတြကေတာင္ မလွဴလို႕မရွိ-မရွိလုိ႕မလွဴဆုိတာကို ပိုနားလည္သေဘာေပါက္ေနသလိုပါပဲ။ ေနာက္--ရြာသူ-ရြာသားအားလုံးကုိ တရားေဒသနာေဟာၾကား ဆံုးမစကားေျပာ-အားေပး စကားေျပာ ၾကားေပးရပါတယ္။ ကန္ေတာ့အျပီးမွာေတာ့ ရြာသူ-သားအားလံုးကို အာဟာရဒါနေကၽြးေမြးပါတယ္။ ရြာသား-သူမ်ားကလဲ အားရ၀မ္းသာ စားၾက-သံုးေဆာင္ၾကပါတယ္။

  ေနာက္--သက္ၾကီးအဘုိးအဘြားမ်ားကို အသံုးအေဆာင္ ေဆး၀ါး၊ တံဘက္၊ လံုခ်ည္၊ ပုဆုိး၊ ေဟာလစ္ဘူးမ်ားကို ေပးပါတယ္။ အဘုိးအဘြားမ်ားက ၀မး္သာပီတိ မ်က္ရည္စိုအိၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အဘုိးမ်ားကဆုိ အသိေတြရလာၾကပါတယ္။ ငါ့တုိ႕ကို ဘုန္းၾကီး( ေက်ာ္မန္း)ကေတာင္ ပူေဇာ္ပြဲေလးလုပ္ေပးတယ္။ ငါ့တုိ႕ကို မိဘသဖြယ္ အရာသြင္းတယ္။ ဒီေတာ့ ငါတို႕လဲ အရက္ေသာက္တာ- ဘိန္းရွဴတာကို လံုး၀ျဖတ္မယ္လုိ႕ေျပာလာသူ အဘုိးေတြလဲ ရွိလာပါတယ္။

      ဒါေလးေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္-ၾကားေယာင္ျပီး လာမယ့္ ၁၃၇၄-ခုရဲ႕ ႏွစ္သစ္သၾကၤန္ကို ၾကိဳလင့္ကာ အတိတ္ကသၾကၤန္ သို႕ နာဂေျမကို လြမ္းေမာျခင္းရယ္ပါ။ အခုေလာက္ဆုိ နာဂ ခႏၱီးေျမက နာဂတုိင္းရင္းသူ-သားေလးေတြကလဲ ႏွစ္သစ္သၾကၤန္ကို ေစာင့္ၾကိဳကာ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကရေပါ့။ သူတုိ႕ေလးေတြက သတိရ-မရေတာ့ မသိဘူး။ ကိုယ့္ကေတာ့ သူတို႕ေလးေတြ သတိယ တမ္းတ လြမ္းဆမိပါတယ္။ ေအာ္--သူတုိ႕ေလးေတြ အဆင္ မွေျပရဲ႕လား။ ေနမွေကာင္းရဲ႕လား။ သၾကၤန္ အကေတြကို တုိက္မ်ား တုိက္ျဖစ္ၾကရဲ႕လား။ ေက်ာ္မန္းအသစ္- နန္းေတ အသစ္နဲ႕ေရာ အဆင္မွေျပရဲ႕လား။ သူတုိ႕ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္အသစ္ေလးမ်ားကေရာ ဂရုတစုိက္ရွိရဲ႕လား စသည္ကို ပါ။ ေမတၱာအျဖဴ တည္သက္သက္ရယ္ပါ။

      ကဲ--

နာဂေတာင္တန္းၾကီးကို လြမ္းတယ္။

ခ်င္းတြင္းျမစ္ၾကီးကို တမ္းတမိတယ္။

နာဂရြာေလးမ်ားကုိ ေအာက္ေမ့မိတယ္။

နာဂတိုင္းရင္းသူ-သားေလးမ်ားကုိ

သတိရမိပါတယ္။

အတိတ္ကျဖစ္ရပ္အားလံုးကို

ေမ့ေဖ်ာက္မရဘူး။

ေပးဆပ္ခဲ႕သမွ်ကို ျပန္လည္

ခံစားမိတယ္။

အတိတ္က အလြမ္းသၾကၤန္ကို

ႏွစ္သစ္သၾကၤန္ေရနဲ႕ပဲ

အစားထုိးကာ ေျဖလုိက္ေတာ့မယ္။

ႏုတ္ဆက္လုိက္တယ္ အတိတ္သၾကၤန္ကို၊

ၾကိဳလင့္ေနတယ္--- ႏွစ္သစ္ကုိ။

အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ---အေမ့ေမတၱာအရွင္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ႏုိင္ငံေရး အျမင္ သို႕ ကူဋဒႏၱသုတ္

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ႏုိင္ငံေရး အျမင္

သို႕

ကူဋဒႏၱသုတ္

       

       ကူဋဒႏၱသုတ္ေတာ္ဟာ  သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ႏွင့္ ပက္သက္လို႕ အလြန္ အေရးၾကီးပါသည္။ ဒီသုတ္ေတာ္ အဆုိအရ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံဆုိတာ အခက္အခဲျပႆနာ (ဒႆုခီလ) ေတြ ျပည့္ေနပါတယ္။

       ဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားေလာင္းက ရွင္ဘုရင္ကို ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ဖုိ႕အတြက္ အသက္ေတြ မသတ္ျဖတ္ဖို႕ အၾကံေပးပါတယ္။ ေနာက္--လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၊ တုိင္းျပည္တစ္ခု တည္ေဆာက္ တယ္ဆုိတာ ညီညီညြတ္ညြတ္ (သံ၀ိဓာန) နဲ႕ တစ္ဆင့္ျခင္းဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ ဖုိ႕ကိုလဲ  ေျပာခဲ႕ပါေသးတယ္။

        ပထဦးဆံုး- -ႏုိင္ငံ အတြင္းမွာ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနေသာ ျပည္သူ -ျပည္သားေတြရွိပါတယ္။ သူတုိ႕မွာ ကၽြဲ-ႏြားစသည္ လုိအပ္ပါတယ္။ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေသာ ျပည္သူေတြဟာ ကၽြဲ-ႏြားစသည္ မပါပဲ သူတုိ႕လယ္ယာစုိက္ပ်ိဳးေရးကို မလုပ္ကိုင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္က သူတုိ႕ကို မ်ိဳးေစ့ ရိကၡာေတြကို ထုတ္ေပးရမွာပါ။ ဒါဟာ ရွင္ဘုရင္တစ္ေယာက္၊ အစိုးရတစ္ေယာက္ က်င့္သံုးရမယ့္ ပထမဦးဆံုးအဆင့္ တစ္ခုပါ။ ဒီနည္းလမ္းကို က်င့္သံုးျခင္းအားျဖင့္ တုိင္းသား -ျပည္သူေတြဟာ လြယ္ကူစြာ လယ္ယာ စုိက္ပ်ိဳးေရေတြကို လုပ္ကိုင္ႏုိင္ကာ သူတို႕ရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘ၀အခက္အခဲေတြကိုလည္း မပင္မပန္းေျဖရွင္းႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

     ဒုတိယ အဆင့္  နည္းလမ္းကေတာ့--  လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကို ေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ကိုင္ ရေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ ျပည္သူ- သားေတြဟာ ႏုိင္ငံ အတြင္းမွာ အေရာင္းအ၀ယ္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ကိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံအတြင္း ကုန္ေရာင္း ကုန္၀ယ္ကို ေကာင္းမြန္စြာလုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖို႕ အရင္းအႏွီးေတြကို ထုတ္ေပးရပါလိမ့္မယ္။ အဲဲ႕ဒီလို ထုတ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ အေရာင္းအ၀ယ္၊ ကုန္သည္ သမားေတြဟာ ျပည္တြင္း -ျပည္ပ ႏွစ္ခုလံုးမွာ အေရာင္း အ၀ယ္ေတြကို ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္-- အျခားေသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြကိုလည္း မိမိႏုိင္ငံထြက္ ကုန္မ်ားကို တင္ပို႕ျပီး။ အျခားေသာႏုိင္ငံထြက္ ကုန္မ်ားကိုတင္သြင္းႏုိင္ပါတယ္။

          တတိယအဆင့္ နည္းလမ္းကေတာ့-- ရွင္ဘုရင္ဟာ ျပည္သူေတြနဲ႕ လိုက္ေလွ်ာညီေထြမွဳ ရွိေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ရပါ့မယ္။ မိမိႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံတာ၀န္၊ အစိုးရတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ျပည္သူ-သားေတြကို လံုေလာက္ေသာ လစာ၊ အစာရိကၡာေတြကို စီမံေပးရပါမယ္။ ဒါမွသာ သူတို႕ရဲ႕ေန႕စဥ္ဘ၀ ၀မ္းစာေရး အခက္အခဲကို လြယ္ကူစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ သူတုိ႕ကို လံုေလာက္ေသာ လစာ၊ အစာရိကၡာကို ထုတ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ႏုိင္ငံ၀န္းထမ္းမ်ားကလဲ တာ၀န္အသီးသီးကို စည္းကမ္းႏွင့္အညီ ထမ္းေဆာင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္--လာဘ္စားမွဳေတြကိုလဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါလိ္မ့္မယ္။

 ဒီ--ဘုရားေဟာ နည္းလမ္း အဆင့္သံုးသြယ္က ႏုိင္ငံသူ- သားေတြရဲ႕ ဘ၀ အခက္အခဲ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းဖို႕နဲ႕ ႏုုိင္ငံသူ- သားေတြ တုိးတက္ဖို႕ တကယ္ကို အေရးၾကီးပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ တုိးတက္ဖို႕ ဒီနည္းလမ္းအဆင့္ သံုးသြယ္က အဓိကေနရာက ရွိေနပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းသံုးမ်ိဳးကို လုိက္နာက်င့္သံုးပါက ႏုိင္ငံေရးရာ အားလံုး ေကာင္းမြန္ အဆင္ေျပျပီးကာ ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးတုိုးတက္ လာပါလိမ့္မယ္။ အဲ႕ဒီအခါမ်ိဳး၊ အဲ့ဒီလုိ ရွင္ဘုရင္ အစိုးရက လုိက္နာက်င့္ သံုးမယ္ဆုိပါက အားလံုးေသာ တုိင္းသား-ျပည္သူ၊ ႏုိင္ငံသူ- သားေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ တာ၀န္ အလုပ္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္ လုပ္ကိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ကိုလည္း ေႏွာက္ယွက္မွဳေတြ ဆူညံမွဳေတြကို ျပဳလုက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္--ႏုိင္ငံက ေအးခ်မ္းေနေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘ႑ာေရးေတြကလဲ တုိးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္-- တုိင္း ႏုိင္ငံသည္လည္း ညီညြတ္စြာနဲ႕ သာယာေအးခ်မ္း လာပါလိမ့္မယ္။ သူခိုး-ဓားျမ-သူပုန္ေတြလဲ ကင္းေနပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံသူ-သားေတြ အားလံုးလည္း သူတုိ႕ မိသားစုေတြနဲ႕ အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ အခ်င္းခ်င္းလဲ ယံုမွား  သံသယရွင္းရွင္း၊ ေဘးကင္းစြာျဖင့္ ေနထုိ္င္ႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

   ေနာက္ဆံုး-- ျပႆနာ ေတြအားလံုး၊ အခက္ အခဲေတြ အားလံုး လံုး၀ေျပလည္ သြားပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံအ၀ွမ္း ကံၾကမၼာေကာင္းေတြနဲ႕ အတူ ေက်ာ္ၾကားမွဳေတြ ရလာပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ အညီ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ တုိင္းျပည္-ႏုိင္ငံတစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ ဘုရင္၊ အစိုးရ တစ္ေယာက္ဟာ အထက္ပါ နည္းလမ္း သံုးသြယ္ကို လုိက္နာ က်င့္သံုးရပါမယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံအဖြဲ႕ အစည္းတစ္ခု တုိးတက္ေအာင္ျမင္ဖို႕ ႏုိင္ငံေရးေရာ စီးပြားေရးေရာ ေကာင္းမြန္ဖို႕ လုိအပ္ပါတယ္။

       ဒါေၾကာင့္--ႏုိင္ငံတစ္ခု၊ တုို္င္းျပည္တစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေသာ သူေတြအတြက္ ဒီ ကူဋဒ႑သုတ္လာ နည္းလမ္း သံုးသြယ္က တကယ္ကုိ အေရးပါ၊ ပဓာနက်ပါတယ္။ ဒီနည္းလမး္သံုးခုကို လိုက္နာ က်င့္သံုးေသာ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္၊ အစိုးရေတြအားလံုး ျပည္သူေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း၊ အားကိုး အားထားျပဳျခင္း၊ ရိုေသေလးစားျခင္း၊ ခ်ီးမႊမး္ဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ခံရပါလိမ့္မယ္ ဆုိတာ ကို ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာၾကားဆုိဆံုးမခဲ႕ပါတယ္။

       အထက္ပါနည္းလမ္းသံုးသြယ္ကို မလုိက္နာ မက်င့္သုံုးေသာ အစိုးရ ဘုရင္ကို ျပည္သူ-သားေတြက အလိုရွိမွာ မဟုတ္သလို။ သူ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ႏုိင္ငံ- တုိင္းျပည္ကလည္း သာယာ ေအးခ်မး္၊  မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္-- ယေန႕ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ကာလမွာ ႏုိင္ငံ- တုိင္းျပည္ေတြမွာ စစ္ပြဲေတြ၊  ခုိက္ရန္ျဖစ္မွဳေတြ၊ အညွင္းပြား မွဳေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ၊ အသက္ ဘ၀ေတြ-  ေသြးေတြ ေပးဆပ္ေန ရတယ္၊ ျဖစ္ေနရ တယ္ဆိုတာ အထက္ပါ နည္းလမ္းသံုးသြယ္ကုိ မလိုက္နာ မက်င့္သံုး လုိ႕ျဖစ္တယ္ ဆုိတာကိုလဲ သိႏို္င္ပါတယ္။

       ဒီေတာ့--ကမၻာေလာကၾကီးႏွင္း လူသားေတြ ျငိမ္္းခ်မ္္းသာယာလွပေစဖို႕ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တုိ္င္း၊ အစိုးရတုိင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူတုိ္္င္း အထက္ပါ နည္းလမး္သံုးသြယ္ကို လုိက္နာက်င့္သံုးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕----

                                                                                                    အေမ့ေမတၱာအရွင္။။