“ကပိလ၀တၳဳေရႊျမိဳ႕ေတာ္သို႔ “

နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းတုိက္ေဟာင္းေနရာ

ကပိလ၀တ္နန္းတြင္းရွိ နန္းေတာ္ေဟာင္းေနရာ

ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္တြင္းရွိ သိဒၶတၳေတာထြက္ေတာ္မူခ႔ဲေသာ အေရွ႕ဘက္မုတ္ေနရာ

ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္ေဟာင္းသို႔ သြားရာလမ္းတြင္ ေတြ႕ရွိခဲ႔ရေသာ ဘုရားေလာင္းေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ အိမ္ေဂဟာေရွ႕အမွတ္တရ

မယ္ေတာ္မာယာသည္ လုမၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာမွာ သိဒၶတၳဘုရားေလာင္းကို ဖြာင္းျမင္ျပီးေနာက္ ေဒ၀ဒဟသို႔ ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ကပိလ၀တၳဳေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးသို႔ ျပန္လာခဲ႔သည္။
        ဤဘဒၵကမၻာမွ ေရွးဦးစြာေသာ အႏၱရကပ္တြင္ ျဖစ္ၾကေသာ ကမၻာဦးသူလူအေပါင္းတုိ႔၏ ဦးစြာမင္းသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျဖစ္ေလ၏။ အေလာင္းေတာ္သူျမတ္သည္ လူအေပါင္းတုိ႔က အုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ သေဘာတူဆံုးျဖတ္ တင္ေျမွာက္ထားေသာေၾကာင့္ မဟာသမၼတဟူေသာအမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ လယ္ယာေျမတုိ႔ႏွင့္ပက္သက္၍ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာေၾကာင့္ ခတၱိယဟူေသာ အမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ လူအေပါင္းတုိ႔အား ေကာင္းမြန္ေျဖာင့္မွန္ေသာ မင္းက်င္းတရားျဖင့္ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးခ်စ္ၾကည္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ရာဇဟူေသာအမည္ကိုလည္းေကာင္း ရရွိေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
        ဤဘဒၵကမၻာ-လူမင္းတကာတုိ႔တြင္ ဤအမည္နာမသံုးမ်ိဳးကို ဘရားေလာင္း ျမတ္သာလွ်င္ ေရွးဦးစြာရရွိခဲ႔ေလသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မဟာသမၼတမင္းမွစ၍ ၾသကၠာကမင္းတုိင္ေအာင္ မင္းဆက္ေပါင္း (၂၅၂၅၅၆) ႏွစ္သိန္း ငါးေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ ငါးရာ ငါးဆယ့္ ေျခာက္ဦးရွိခဲ႔သည္။ ေနာက္ဆံုးမင္းမွာ ၾသကၠာကမင္းျဖစ္ေလသည္။ စကားေျပာေသာအခါ အာခံတြင္းမွ ၀င္း၀င္းလတ္လတ္ ဥကၠာေရာင္-မီးရွဴးေရာင္ ထြက္ေသာေၾကာင့္ ၾသကၠာကမင္းဟု ေခၚခဲ႔ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၾသကၠာကမင္းၾကီးမွာ ဟတၳာ၊ စိတၱာ၊ ဇႏၱဳ၊ ဇာလိနီ၊ ၀ိသာခါဟူေသာ မိဖုရားငါးဦးရွိခဲ႔ေလသည္။      
        အၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဟတၳာမိဖုရားၾကီးမွ သားေတာ္ေလးပါး၊ သမီးေတာ္ငါးပါး ဖြားခဲ႔သည္။ ဟတၳာမိဖုရားၾကီး နတ္ရြာစံေသာအခါ မင္းၾကီးသည္ အျခားမင္းသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ကို မိဖုရားၾကီးအျဖစ္တင္ေကာက္ေလသည္။ ထုိမိဖုရား ဇႏၱဳမည္ေသာ သားေတာ္တစ္ပါးဖြားျမင္ခဲ႔သည္။ မင္းၾကီးသည္ သားေတာ္ကို ႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ လိုရာဆုတစ္ခုကို ေတာင္းယူပါဟု မိဖုရားၾကီးအား ေျပာေလသည္။ ထုိအခါ မိဖုရားသည္ သားေတာ္အား မင္းအျဖစ္ေပးပါဟု ေတာင္းေလသည္။ မင္းၾကီးသည္ အျပစ္ေျပာကာ ျငင္းဆန္ခဲ႔သည္။ မိဖုရားကထုိဆုကို အၾကိမ္ၾကိ္မ္အခါအခါ ေတာင္းေနေသာေၾကာင့္ မင္းၾကီးသည္ သားေတာ္ၾကီးေလးပါးတုိ႔အား ေခၚ၍အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပကာ တုိင္းျပည္မွ ထြက္သြားျပီးေတၱေရွာင္ေနကာ သူ႔နတ္ရြာစံမွ တုိင္းျပည္ကို ျပန္လည္သိ္မ္းပုိက္ပါဟု မိန္႕ေတာ္မူကာ အမတ္ၾကီးရွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေစလြတ္သည္။ မင္းသားမ်ားသည္ မင္းသမီးမ်ားနဲ႔အတူ စစ္အဂၤ ါေလးပါးျခံရံလ်က္ ဟိမ၀ႏၱာေတာအုပ္သို႔ ထြက္ခြါခဲ႔ၾကသည္။
        ထုိအခ်ိန္က ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဥစၥာၾကြယ္၀ေသာ ျဗဟၼဏမဟာသာလအမ်ိဳး၀င္ ကပိလအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားျဖစ္ေလသည္။ သူေဌးအျဖစ္ကိုစြန္႔လြတ္ျပီး ေတာထြက္ရေသ့ရဟန္းျပဳလ်က္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္နံပါးတြင္ သစ္ရြက္မုိးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္၍ ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကပိလရေသ့သည္ ဘူမိဇာလေခၚ ေျမၾကန္အဂၤ ါကို သိေသာအတတ္ကို ကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္သည္။
        ဥကၠာမုခ စေသာမင္းသားတုိ႔သည္ ကပိလရေသ့၏ ညြန္ၾကားခ်က္အတုိင္း ဤဟိမ၀ႏၱာအရပ္တြင္ ျမိဳ႕နန္းတည္ေဆာက္ကာ ကပိလ၀တၳဳဟု အမည္ေပးခဲ႔သည္။ မင္းသားတုိ႔သည္ အသက္ရြယ္ရလာေသာအခါ အမ်ိဳးကိုထိန္းသိမ္းေသာအားျဖင့္ အၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ပိယာမင္းသမီးကို အမိအရာမွာထား၍ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမားမဂၤလာျပဳလ်က္ ေနထုိ္င္ခဲ႔ၾကသည္။ ထုိအေၾကာင္းကို ခမည္းေတာ္မင္းၾကီး
ၾကားသိေသာအခါ အလြန္၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ျပီး မွဴးမတ္ေဆြမ်ိဳး ပရိသတ္အလည္မွာ “သက်ာ ၀တ ေဘာ ကုမာရာ- အို အခ်င္းတုိ႔ ငါ၏ သားေတာ္, သမီးေတာ္တုိ႔သည္ စြမ္းႏုိင္ၾကေပတကား။ ပရမာ သက်ာ ၀တ ေဘာ ကုမာရာ- အုိ အခ်င္းတုိ႔ ငါး၏ သားေတာ္သမီးေတာ္တုိ႔သည္ လြန္ကဲျမင့္ျမတ္သည္ျဖစ္၍ စြမ္းႏုိင္ၾကေပစြတကား” ဟူ၍ခ်ီးက်ဴးစကားက်ဴးရင့္ေတာ္မူေလသည္။
        ထို သက်ာ ၀တ= စြမး္ႏုိင္ၾကပါေပစြတကား ဟူေသာ ၾသကၠာကမင္းၾကီး၏ ခ်ီးက်ဴးစကားကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဥကၠာမုခစေသာ မင္းသားမင္းသမီးတို႔မွ ဖြားျမင္ဆင္းသက္လာေသာ မင္းမ်ိဳးအဆက္ဆက္တုိ႔ကို သက်-သာကိယ-သာကီ၀င္-သာကီမ်ိဳး+သာကီႏြယ္ဟု ေခၚေ၀ၚထင္းရွားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
        ေနာက္.. မင္းသားတုိ႔သည္ အေလာင္းေတာ္ကပိလအရွင္ရေသ့၏ ေနရာကၽြန္းေတာၾကီးအတြင္းမွာ ျမိဳ႕နန္းသစ္တည္ေထာင္ျပီး ၾကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ သာက-ကၽြန္းပင္ဟူေသာအနက္မွ သာကိယ-ကၽြန္းေတာ္၌ ေနထုိင္သူ” ဟူေသာအဓိပၸါယ္ျဖင့္ သာကီ၀င္+သာကီမ်ိဳးဟု အမည္ရရွိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
        ကပိလ၀တၳဳနန္းေတာ္ၾကီးတြင္ ေနထုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ေသာ မင္းဆက္အေပါင္းကား ဥကၠာမုခမင္းမွစ၍ သားစဥ္ေျမးဆက္ မင္းအဆက္ဆက္-ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ခမည္းေတာ္မင္းၾကီးတုိင္ေအာင္ မင္းဆက္အေပါင္း ရွစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါး-၈၂၀၁၂ ရွိခဲ႔သည္။
        ယခုအခါ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္ေနရာသည္ လုမၺိနီဥယာဥ္၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ ၁၇ မုိင္ခန္႔အကြာ ေတာလိဟ၀ါ- Tauli-hawa ျမိဳ႕၏ ေျမာက္ဘက္ တိေလာရကုတ္- Tilaurakot အရပ္တြင္ တည္ရွိသည္။ နန္းျမိဳ႕ရိုးတံတုိင္းႏွင့္ အေနာက္ဘက္၀င္ဂိတ္ေနရာ၊ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ႔ရာ အေရွ႕ဘက္ဂိတ္တံခါးေနရာ၊ အလည္တြင္ နန္းေဆာင္တစ္ခု အုတ္ျမစ္ရုိးေနရာမ်ားကို ေတြ႔ရွိခဲ႔ပါသည္။
        ေနာက္.. နန္းျမိဳ႔ရုိး၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ တစ္မုိင္ခန္႔တြင္ မယ္ေတာ္မာယာ၏ အရုိးအုိးဂူႏွင့္ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီး၏ ဓာတ္ေတာ္ေစတီတုိ႔ကိုလည္း ေတြ႕ရွိခဲ႔ပါသည္။ နန္းေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္ဂိတ္တံခါးအနီးတြင္ အေလာင္းေတာ္ေတာထြက္စဥ္က နန္းေတာ္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ က႑ကျမင္းကို ရပ္တန္႔ရာအရပ္တြင္ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ႔သည္ဟ အဆုိရွိေသာ ေစတီကုန္း ကမုတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕ရွိခဲ႔ပါသည္။
        ေနာက္.. ေတာလိဟ၀ါျမိဳ႕၏ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္သံုးမုိင္ခန္႔အကြာတြင္ လဲက်ေနေသာ ေက်ာက္တုိင္တစ္ခုရွိျပီး ယင္းေနရာကို ေကာဏာဂမနဘုရားရွင္ ဖြားေတာ္မူရာဌာနဟု ေခၚတြင္ပါသည္။ ေတာလိဟ၀ါျမိဳ႕၏ အေနာက္ဘက္ ႏွစ္မုိင္ခြဲခန္႔အရပ္တြင္ ထိပ္ပိုင္းျပတ္ေနေသာ ေက်ာက္တုိင္းအက်ိဳးတစ္ခုတည္ရွိျပီး ယင္းေနရာကို ကကုသႏၶဘုရားရွင္ ဖြားေတာ္မူရာဌာနဟု အဆုိရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထုိဘုရားရွင္တုိ႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ႔ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတိက်ေျပာဆုိႏိုင္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းေနသည္သာ။
(အေမ့ေမတၱာအရွင္-ေခတၱ-နီေပါ)

အေမ့သုိ႕တမ္းခ်င္း....

အေမ...အေမ့သားေမာင္ပဥၨင္းက၊
အခု ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ ေမြးဖြားေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ ေနရာ၊
ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ေနရာ
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ေနရာ၊
ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ေနရာေတြရွိတဲ႔ မစၨ်ိမေဒသ အိႏၵိယနဲ႔ နီေပါႏုိ္င္ငံေတြကို ေရာက္ေနပါတယ္...အေမ့။
အေမ့သာရွိေနေသးရင္ အေမ့ ဂုဏ္ယူေနမယ္ဆုိတာ
သား သိပါတယ္..အေမ့။
အေမ့ကုိ ေျပာျပရအံုးမယ္..အေမ့၊
သားတုိ႔ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶက၊
မဟာသကၠရာဇ္-၆၈ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႕၊
လုမၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာၾကီးမွာ မယ္ေတာ္မာယာက ေမြးဖြားေတာ္မူခဲ႔တာပါ။
သားက..ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၈၁၊ ဒီဇင္ဘာ-၁၅ရက္၊ စေနေန႔၊
လယ္ေတာေတြေပါတဲ႔ ၀က္လက္နယ္က ေတာရြာေလးမွာ အေမ ေမြးခဲ႔တာပါ။
ဒါေပမဲ႕ သားဒီေတာရြာေလးကို ခ်စ္ပါတယ္..အေမ။
ေၾသာ္..အေမ! သိဒၶတၳ ဘုရားေလာင္းက ၾကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ႔ နန္းေတာ္ၾကီးမွာ ဖြားခဲ႔တာပါ။
သားက..ဓနိမုိး၊ ထရံကာ အိမ္စုပ္ေလးမွာ အေမ ေမြးခဲ႔တာပါ။
ဒါေပမဲ႔ သား ေႏြးေထြးခဲ႔ပါတယ္....အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ဖြားဖြားျခင္း ေျခ ၇လွမ္း ၾကာပန္းေပၚမွာ လွမ္းခဲ႔ပါတယ္။
သားကေတာ့ အေမသိပ္တဲ႔ ဖ်ာပန္းေပၚမွာ ငိုရီေနခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔...သား မေမာခဲ႔ပါဘူး..အေမ။
မယ္ေတာ္မာယာက ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳကို ေမြးဖြားျပီး ၇ ရက္အၾကာမွာ နတ္ရြာစံခဲ႔ပါတယ္။
အေမ့ကေတာ့ သားကို ေမြးဖြားျပီး ၂၁ ႏွစ္ၾကာမွ ဘ၀သစ္ကုိ ကူးခဲ႔တာပါ။
ဒါေပမဲ႔...သား အေမေခၚလုိ႔ မ၀-အားမရခဲ႔ပါဘူး..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက မင္းသားအျဖစ္ ထင္ေပၚခမ္းနားခဲ႔ပါတယ္။
သားက..ႏြားေက်ာင္းသားအျဖစ္ ဆင္းရဲခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႕....သား အားမငယ္ခဲ႔ပါဘူး..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အဌာရသ ၁၈ ရပ္ကို စံုေအာင္ သင္ယူတတ္ေျမာက္ျပီး ၁၆ ႏွစ္မွာ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ေလး ယေသာဓရာ မင္းသမီးေလးနဲ႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ႔ပါတယ္။
သားက..အရြယ္ေႏွာင္းမွ ဘာသာေရးစာေပေတြ သင္ယူခဲ႔ျပီး ကိုရင္ဘ၀၊ ရဟန္းဘ၀ကို ရရွိခဲ႔တာပါ။
ဒါေပမဲ႔..သားဘ၀ မခါးခဲ႔ပါဘူး လွပခဲ႔ပါတယ္..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ဘုရင္အျဖစ္နဲ႔ ကပိလ၀တ္ထီးနန္းကို ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
သားက..ရဟန္းအသြင္နဲ႔ သာသနာ႔ေဘာင္ကို ပိုင္ဆုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႕..သား သာသနာ႔ေဘာင္ကို တန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိးပါတယ္..အေမ။
ဘုရားေလာင္းသိဒၶတၳက သက္ေတာ္၂၉မွာ သားရာဟုလာကို ေမြးဖြားခဲ႔ပါတယ္။
သားက...တပည့္တပန္းေတြ မ်ားစြာ ေမြးခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႕႔ ..သား ေအးခ်မ္းခဲ႔ပါတယ္..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက သက္ေတာ္ ၂၉ မွာ သူအုိ၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္း ဟူေသာ နိမိတ္ၾကီးေလးပါးကို ျမင္ျပီး သံေ၀ဂရကာ ေတာထြက္ခဲ႔ပါတယ္။
သားက..အခုခ်ိန္ထိ နိမိတ္ၾကီးေလးပါးကို ျမင္ေနရေပမဲ႔ သံေ၀ဂ မရႏုိင္ေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ သား..ၾကိဳးစားေနဆဲပါ..အေမ။
ဘုရားေလာင္းသိဒၶတၳက ေတာၾကီးမွာ ေ၀ေနယ်မ်ားစြာအတြက္ ဒုကၠရစရိယ အက်င့္ကို ၆ ႏွစ္ၾကာၾကာ က်င့္ခဲ႔ပါတယ္။
သားက...သာသနာ႔ေဘာင္မွာ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ ေနျပီး ဒီအသက္အရြယ္တုိင္ေအာင္ ကိုယ့္အတြက္ပဲ အားထုတ္ေနဆဲပါ။
ဒါေပမဲ႔..သား အမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႕ကိုလဲ ရ့ည္မွန္းခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ၃၅ မွာ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္။
သားက...အခုခ်ိန္ထိ ဘာတရားထူးမွ မရေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔..သား ၾကိဳးစားေနဆဲပါ..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ၾကာ တရားဓမၼေတြကို ေ၀ေနယ်မ်ားစြာအား ေဟာၾကားေပးခဲ႔ပါတယ္။
သားက..၃၁ ႏွစ္ၾကာ အတတ္ပညာ အသိပညာေတြကို သင္ၾကားေနဆဲပါ။
ဒါေပမဲ႔..သား တတ္သိသေလာက္ ျပန္လည္ ခ်ျပေနပါတယ္..အေမ။
ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳက ေနာက္ဆံုး မိခင္ေက်းဇူးကို ဓမၼေရေအးျဖင့္ အေက်ဆပ္ႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
သားက..အေမ့ေက်းဇူးကို ဓမၼျဖင့္ မဆပ္ႏုိ္င္ခဲဲ႔ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႕ သား..ေလာကီနည္းျဖင့္ေတာ့ အေမ့ေက်းဇူးေတြကို သားစြမး္အားရွိသမွ် ေပးဆပ္ခဲ႔ပါတယ္။
အေ့မႏုိ႔ႏွစ္လံုးဖုိး မေက်ခဲ႔ရင္ေတာင္ အေမ့ႏုိ႕တစ္စက္ဖိုးေတာ့ ေက်မယ္လုိ႕ေတာ့ သား ယံုၾကည္ပါတယ္။
သို႕ေသာ္..သား..အားရမွဳ ေက်နပ္မွဳေတာ့ မရွိခဲ႔ မရခဲ႔ပါဘူး..အေမ။
အခုလဲ ထပ္ျပီး အေမ့ မရွိေတာ့ေပမဲ႔ အေမ့ေက်းဇူးေတြကို အေမ့ေန႕ေလးမွာ
ေရးစပ္သီကံုးလို႕ အင္တာနက္မ်က္ႏွာျပင္ထက္မွာ သား ေဖၚၾကဴးလိုက္ပါတယ္..အေမ။
(ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သား ေက်နပ္ပါတယ္..အေမ)
သားသမီးမ်ားအားလံုး၊ အေမအေဖရွိသူမ်ား အားလံုး မိဘေက်းဇူးကို နားလည္တန္ဖုိးထားျပီး ျပန္လည္ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေပးဆပ္ႏုိင္ပါေစလို႕..အေမ့ေမတၱာအရွင္-ေခတၱ-Chidanbaram)

"လူ႕ဘ၀ဆုိတာ သူတုိ႔အတြက္ေတာ့"

ဘ၀၀မ္းစာအတြက္ အေျဖခက္ေနသူမ်ား..

မဂဓေက်ာင္းသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက သၾကားလံုးေ၀ေနပံု

သူတုိ႔ေလးေတြကုိ စာနာမိပါသည္....

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေမာင္ပ႑ိဦးေဆာင္၍ မဂဓေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔အတူ ဂယာျမိဳ႕ရွိ ဥရုေ၀လေတာအုပ္- ဒုကၠရစရိယေတာင္သို႔ သြားေရာက္ ေလ့လာၾကည့္ရွဳ ဖူးေျမာ္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒုကၠရ စရိယေတာင္ဆုိသည္မွာ ဘုရာေလာင္း သိဒၶတၳ သဗၺညဳတဥာဏ္ရွိျပီး သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ျဖစ္ေတာ္မူဖို႔ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ တရားဓမၼမ်ားကို မဇၥ်ိမပဋိပဒါလမ္းစဥ္ျဖင့္ က်င့္ၾကံေတာ္မူခဲ႔ေသာ ေနရာျမတ္ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ဒီေတာင္ေတာ္ျမတ္သို႔ ကားျဖင့္သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ႔ၾကပါသည္။ စာေရးသူအရွင္တုိ႔ ေနထုိ္င္တည္းခိုရာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကေန ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္ခန္႕ေလာက္စီးရပါသည္။ ေတာင္ေအာက္ေျခမွာ ေစ်းဆုိင္ ေသးေသး ေလးမ်ားရွိသလို ေတာင္ေပၚကုိတက္ဖုိ႔ အထမ္းသမားမ်ား မ်ားစြာကလဲ ေနရာယူ ေစာင့္ေနလွ်က္ပါ။
ထုိ႔အျပင္ ဓာတ္ပံုတြင္ျမင္ရသည့္အတုိင္္း အိႏၵိယလူမ်ိဳး-ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားကလဲ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဘုရားဖူးလာ ေရႊဧည့္သည္မ်ားအထံမွ အစားအစာ၊ ေငြအသျပာမ်ား ေတာင္းခံေနၾကသည္ကိုလဲ ေတြ႕ျမင္ရမွာျဖစ္ပါသည္။ အဖိုး-အဘြား၊ အေဖ-အေမ၊ အစ္ကို-အစ္မ၊ ညီ-ညီမ၊ ကေလး-လူၾကီး အစံုပါပဲ။

သူတုိ႔ကိုၾကည့္ျပီး အမိျမန္မာျပည္က မိမိလူမ်ိဳးေတြ သိပ္ဆင္းရဲတာပဲ၊ ကံဆုိး လိုက္တာလုိ႔ ေတြးခဲ႔တဲ႔အေတြးေလးေတြ၊ စိတ္ေသာက၀မ္းနည္းမွဳေလးေတြဟာ ဘာမွ မေျပာေလာက္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေၾသာ္.. အမိျမန္မာျပည္က တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ေတာ္ေသးတာပါလားလို႔ စိတ္သက္သာရာေလးလဲ ရမိပါတယ္။ သူတုိ႕တစ္ေတြ အေတာ္ေလးကို ဆင္းရဲၾကတာပါ။ လူဦးေရကလဲ အေတာ္ေလးကိုမ်ားျပားလြန္းပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူတုိ႕အစုိးရက ေျဖရွင္းမေပး ႏုိင္တာလဲလို႕ေတာင္ မဆီမဆုိင္ ေတြးမိလုိက္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေနရာတည္း မဟုတ္ပါဘူး ဘုရားဖူးေတြ စည္းကားတဲ႔ေနရာတုိင္းလုိလုိမွာ ဆင္းရဲျပီးေတာင္းစား ေနသူေတြ အေတာ္ေလး ကိုမ်ားျပားလွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႕ဘ၀ဆုိတာ တုိတုိေလးပဲ မဟုတ္ပါလား။ တုိတုိေလးေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာေတာင္ သိပ္ဆင္းရဲလြန္းေနျပန္ေတာ့ လူ႕႔ဘ၀ဆုိတာ ဘာပါလို႕ေတာင္ သိလုိက္ရမယ္ မထင္ဘူး။ လူ႕ဘ၀ဆုိတာ ရဖုိ္႔ သိပ္ခက္ခဲပါတယ္။ ရလာျပန္ေတာ့လဲ စားရမဲ႔၊ ၀တ္ရမဲ႔၊ ေသာက္ရမဲ႔၊ ေနရမဲ႔ ဘ၀မ်ိဳးဆုိျပန္ေတာ့ လူ႕႔ဘ၀ဆုိတာ ဘာမ်ား အဓိပၸါယ္ ရွိဦးမွာလဲ။ သူတုိ႔အတြက္ေတာ့ လူ႕ဘ၀ဆုိတာ ဘာမွ မဟုတ္သလုိပါပဲ။

လူ႔ဘ၀-လူ႕ဘံုဆုိတာ အလယ္အလတ္ဘံုဌာနၾကီးတစ္ခုပါ။ အထက္ကို တက္မလား၊ ေအာက္ကိုဆင္းမလား။ ၾကိဳက္တာကိုေရြးလို႕ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး လူေတြဆုိတာလဲ ကိုယ့္ထက္သာတဲ႔လူလဲ ရွိတယ္။ ကိုယ့္ထက္္ နိမ့္က်တဲ႔လူလဲ ရွိတယ္။ ကိုယ္က အလယ္ကပါ။ ဘာမ်ား မာနၾကီးစရာ၊ ေမာက္မာေနစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာ၊ အားငယ္ စရာေတြ ရွိဦးမွာလဲ။ ကိုယ္ကခ်မ္းသာေနလို႔လဲ မာနၾကီးစရာ၊ ေမာက္မာေနစရာ မလိုသလို၊ ကိုယ္က ဆင္းရဲေနလို႔လဲ ဘာမ်ား ၀မ္းနည္မ်က္ရည္က်ေနရမွာလဲ။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ အားငယ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ အထက္ကိုတက္ဖို႔ ေလွခါးထစ္ေတြမ်ားစြာ ရွိေနတာပဲ။ ကိုယ့္ဘက္က မွန္မွန္ေလး လွမ္းေနဖို႔ပဲလိုပါတယ္။

အခုၾကည့္ေလ… အရွင္လဲ တစ္ခ်ိန္က အမိေျမမွာ ေနစဥ္က ကိုယ္တုိင္းျပည္ကလူေတြ သိပ္ဆင္းရဲတာပဲဆုိျပီး မိမိကိုယ္ကို အားမရသလို ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚကိုလဲ စိတ္္တုိမိတယ္ မဟုတ္ပါလား။ အခုလို..အိႏၵိယဘက္ကို သီဟုိဠ္ကေန အလည္အပတ္ ေရာက္လာေတာ့မွ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ အိႏၵယတုိင္းသားေတြ႔ရဲ႕ ဘ၀အေျခအေနကို ေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။
သိီရိလကၤာမွာေတာ့ ဆင္းရဲတဲ႔သူေတြ၊ အခုလိုေတာင္းစားတဲ႔သူေတြ ရွိတယ္ဆုိေသာ္လဲ အိႏၵယေလာက္ေတာ့ မဆုိးပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အိႏၵိယက ႏုိင္ငံၾကီးျပီး လူဦးေရလဲ သိပ္သည္းထူထပ္မ်ားျပားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

 ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ျမန္မာျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲေနပါေစ စိတ္ဓာတ္မက်ဖုိ႔၊ ပံုမွန္ ေလွာ္ခတ္ေနဖို႔ လုိအပ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လူသားတုိင္း ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ဆုိတာ ရွိၾကတာပါပဲ။ မိမိတုိ႕ ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္ကို အသက္ရွင္သန္ေနသမွ် ရယူပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရွိၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ပံုမွန္ခ်ီတက္ေနမွဳေတာ့ ရွိရမွာပါ။ ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပား ေနမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က လက္ရွိဘ၀ပစၥဳပၸန္အတြက္ပဲ ရည္ရြယ္ထား ၾကတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေတာ့ အနာဂတ္သံသရာထိ ရည္ရြယ္ထားၾကတာပါ။
ဒီေတာ့ မိမိတုိ႔ရည္ရြယ္ပန္းတုိင္ကို စြဲစြဲရွိရွိနဲ႔ လွပစြာ၊ ေအးခ်မ္းစြာ ရယူ ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး လူမ်ိဳး ဘာသာမေရြး ပံုမွန္ေလွာ္ခတ္ၾကိဳးစား ခ်ီတက္ၾကရမွာပါ။ ဆင္းရဲေနလို႔ ၀မ္းနည္းငိုေၾကြး ေနစရာမ လိုသလို ခ်မ္းသာေနလို႔လဲ ေမာက္မာ ၀င့္ၾကြားေနစရာ မလိုပါဘူး။ အားလံုးဟာ လူသား ေတြပါပဲ။ အားလံုးတန္းတူ အခြင့္အေရးရွိေနပါတယ္၊ ေမြးဖြားျပီး ေသၾကရမွာပဲေလ။ ဒါက စစ္မွန္တဲ႔ သဘာ၀တရား တစ္ခုပါပဲ။
ကဲ..အားလံုး လိုအင္ဆႏၵေတြျပည့္၀ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ ႏုိ္င္ပါေစလို႔။ အေမ့ေမတၱာအရွင္..

“ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမသို႔ တစ္ေခါက္”

ုလုမၺနီသာေမာအင္ၾကင္းေတာရွိ မယ္ေတာ္မာယာအိမ္

ုလုမၺနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာရွိ အေသာကေက်ာက္တုိင္

ဘုရားေလာင္းဖြားေတာ္မူစဥ္က လွမ္းၾကြခဲ႔ေသာ ေျခလွမ္း ၇လမ္းအထိမ္းမွတ္ေစတီပံုစံမ်ား

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေမြးရပ္ေျမဆုိသည္ကား သိဒၶတၳ (ဘုရားေလာင္း) ကို ဖြားျမင္ခဲ႔ေသာ လုမၺနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာႏွင့္ သိဒၶတၳၾကီးျပင္းခဲ႔ေသာ ကပိလ၀တၳဳေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကို ဆုိလိုပါသည္။ ထုိလုၺိနီသာေမာ အင္းၾကင္းေတာၾကီးႏွင့္ ကပိလ၀တၳဳ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကား အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးနဲ႔ ကပ္လ်က္ တံတုိင္းႏွစ္ခုသာ ျခားေသာ နီေပါႏုိ္င္ငံအတြင္းမွာ တည္ရွိေနပါသည္။ တကယ္ကို အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံတစ္ခုဟု ဆုိရမွာပါ။
        ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ ဖြားျမင္ခဲ႔ေတာ္မူေသာ လုမၺနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာ္ၾကီးကို ေရာက္ဖုိ႔ တံခါးမရွိ တံတုိင္းမရွိ လြယ္လြယ္ေလးေတာ့ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ စာေရးသူ အရွင္တုိ႔သည္ ထုိအင္ၾကင္းေတာၾကီးဆီသို႔ ကုသိနာဂရ-ကုသိနာရံုကေန ကားေလးျဖင့္ သြားေရာက္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ကုသိနာရံုဆုိတာ ဗုဒၶစာေပသမုိင္းမွာ ကုသိနာရံု-မလႅာမင္းတုိ႔၏ အင္ၾကင္းေတာၾကီးဟု ထင္ရွားေခၚဆုိခဲ႔ၾကပါသည္။
        ထုိ ကုသိနာဂရ-မလႅာမင္းတုိ႔၏ အင္ၾကင္းေတာမွာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ မဟာပရိနိဗၺာန္၀င္စံခဲ႔သည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူအရွင္တုိ႔သည္ “ ဖြား၊ ပြင့္၊ ေဟာ၊ စံ” ဆုိသည့္အတုိင္း အစဥ္အတုိင္းေတာ့ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ ခရီးစဥ္အရ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ မဟာပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံခဲ႔ေတာ္မူေသာ ကုသိနာရံု-အင္ၾကင္းေတာၾကီးကေန ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ (သိဒၶတၳ) ေမြးဖြားေတာ္မူခဲ႔ေသာ လုၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာ-ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမကို ထြက္ခြါလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
        ကုသိနာရံုကေန လုမၺနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာ-နီေပါသုိ႔ မနက္ ၇ နာရီမွ စထြက္ခြါခဲ႔ၾကပါသည္။ အေတာ္ေလးေတာ့ ေ၀းပါသည္။ မနက္ ၁၀ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ စြန္ေနာလီ-ျမန္မာေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ၾကပါသည္။ ထုိေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသို႔ ေခတၱခဏ ၀င္နားက ေန႕ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကပါသည္။ ထုိေက်ာင္းဆရာေတာ္ကား ရခိုင္တုိင္းရင္းသားတစ္ပါးျဖစ္ေသာ္လည္း သေဘာမေနာ ေကာင္းပါသည္။ ပြင့္လင္းျပတ္သားမွဳလည္း ရွိပါသည္။
        ေန႔ဆြမ္းကိုကား ကုသိနာရံုျမန္မာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကေန အသင့္ယူလာေသာ ဆြမ္း-ဟင္းျဖင့္ ဘုဥ္းေပးျပီး စြန္ေနာလိဆရာေတာ္နဲ႔ ႏုတ္ဆက္စကားေျပာကာ နီေပါသို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါခဲ႔ၾကပါသည္။ စြန္ေနာလိဆရာေတာ္မွာလိုက္ေသာ စကားမ်ားကား အိႏၵိယ-Immigration Gateသို႕႔ ေရာက္ေသာအခါ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ သိလိုက္ရေပသည္။
        ဆရာေတာ္ကား “အင္း.. ဦးဇင္းတုိ႔ေရ အခုအိႏၵိယ ဂိတ္က အရင္ကလိုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အားလံုးေျပာင္းလဲကုန္ျပီ၊ အရင္ကေတာ့ မဂဓေက်ာင္းသားေတြ လို႔ေျပာျပီး လၻက္ရည္ဖုိးေလး ဘာေလးေပးလိုက္ရင္ ရတယ္။ အခုေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ဦးဇင္းတုိ႔ Passport ပါတယ္မဟုတ္လား၊ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေျပာရမွာေပါ့” တ႔ဲ။
        တကယ္ပါပဲ…ဟုိေရာက္ေတာ့ မင္းတုိ႔ ေထာက္ခံစာေတြ ဘာေတြ မပါလိ္ု႔မရဘူး ဘာညာေပါ့။ ဒီကလဲ ကိုယ္တတ္သေလာက္ေတာ့ ေျပာျပတယ္ မရဘူး။ တတ္သေလာက္ဆုိေပမဲ႔ ဂိတ္ကလူေတြထက္ေတာ့ သာေအာင္ေျပာခဲ႔လိုက္ႏုိင္တယ္ ထင္တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့…ဒါဆုိလဲ မင္းတုိ႔အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပးကြာ၊ ငါတုိ႔ကလဲ မင္းတုိ႔အလိုကို လုိက္ေလွ်ာပါမယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ဒါဆုိ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေထာင္ သံုးေထာင္ေပးတဲ႔။ သံုးေယာက္စာအတြက္ေတာင္းတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ မ်ားတယ္၊ ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ေျပာလိုက္ကြာဆုိလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္ကို ၅၀၀ေပါ့ေလ။ (လာတာက ေလးယာက္ကိုဗ်ာ။ ကိုယ္ကေတာ့ Tourist Visa ဆုိေတာ့ ျပႆနာ မရွိဘူးဆုိပါေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက မဂဓေက်ာင္းသားေတြေလ စာေရးသူကို လိုက္ပုိ႔ၾကတာေလ။) ေနာက္ဆံုးေတာ့..၂၂၀၀ နဲ႔အဆံုးသတ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ သူတို႔ကိုယ္တုိင္ ဒီပါခ်ာေဖာင္ေတြျဖည့္ေပးျပီး လက္မွတ္ထုေပးလုိက္တာေလ။ “သူတုိ႕လဲ လည္လာၾကျပီ၊ ေငြရမွန္းသိေတာ့ ေတာင္းတတ္၊ ရစ္တတ္လာျပီ” လုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာမိလိုက္တယ္။
        မၾကာဘူး…ငါးမိနစ္ေလာက္ ေနေတာ့ ဟုိဘက္ နီေပါ့ဂိတ္ကိုေရာက္ပါေလေရာ။ နီေပါဂိတ္ကို၀င္ျပီ Arrival Visa အတြက္ ေဖာင္ျဖည့္ရတယ္။ ေလးေယာက္စာဆုိေတာ့ နည္းနည္းေလးၾကာေနတယ္ဆုိပါေတာ့။ ေျဖေနစဥ္မွာပဲ ဂိတ္က လူတစ္ေယာက္လာျပီး ျဖည့္ပံုနမူနာေရးျပတယ္။ သူကေျပာေသးတယ္။ မင္းတုိ႕ေငြေပးလိုက္ရင္ အကုန္လုပ္ေပးတယ္တဲ႔။ ေအာ္…ဒီလိုလား။ ငါတုိ႔က မသိဘူးကြာ။ သိလိုရွိရင္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သူကိုကူျဖည့္ခိုင္းျပီး ပတ္စ္ပို႔မိတၱဴဆြဲျပီး ေငြ ရူပီ ၅၀၀ ညွပ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ ေက်းဇူးဘာညာနဲ႕လုပ္တာ။ စစ္တဲ႔ေကာင္တာက ၀န္းထမ္တစ္ေယာက္ေပါ့။ ေနာက္..ဗီဇာထု-ေငြ Us 25 ေဒၚသြင္းရတဲ႔ေကာင္တာေရာက္ေတာ့လဲ ၀န္ထမ္းကုလားမက ေလးပါးစာ Us 100 သြင္းျပီးတဲ႔အခါ ကုလားလို “ပါဏိ က်ေရ” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေမာင္ပ႑ိကေတာ့ အိႏၵိယ-ကုလားစကားကို နည္းနည္းပါးပါးေျပာတတ္ေတာ့ နားလည္သလိုရွိတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔..ဟုိဘက္ေကာင္တာမွာ မင္တုိ႔အားလံုးအတြက္ ေငြ ငါးရာၾကီးမ်ားေတာင္ေပးျပီးျပီလို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဒီကုလားမက မယုံသကၤာနဲ႔ ဟုတ္လုိ႔လားေမးျပီး တစ္ဘက္က ေကာင္တာကိုလွမ္းေမးလိုက္ေသးတယ္။ အင္း..ၾကည့္ရတာေတာ့ ဒီ၀န္ထမး္ေတြလဲ လစ္ရင္လစ္သလုိ သုတ္တတ္တဲ႔ သေဘာရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕လို႔ေတာ့ ေတြးမိလို္က္တယ္။
        နီေပါ အင္မီဂေရးရွင္းဂိတ္မွာ အေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ႔တယ္။ ျမိဳ႕တြင္းကိုေရာက္ေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအတြင္းကို ၀င္ဖုိ႔ကားအတြက္ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္ျဖတ္ရတယ္။မင္းတုိ႔ဘယ္သြားမွာလဲ ေမးေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းကိုသြားမွာလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဂိတ္ေစာင့္က ထပ္ေျပာတယ္။ ငါးနာရီထိုးမွ အတြင္းကို၀င္ရမယ္တဲ႔ေလ။
        ဒါနဲ႔ ကပိလ၀တၳဳေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကို သြားေရာက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကပိလ၀တၳဳကို သြားရာလမ္းမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေနာက္ဆံုးသက် မ်ိဳးႏြယ္၀င္ဆုိေသာ မိသားစုတုိက္ အိမ္္ေလးကို ေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။ ၀မ္းသာပီတိေတြလဲ ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားမိပါတယ္။ အိႏၵိယ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ လုမၺနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာၾကီးနဲ႔ ကပိလ၀တၳဳမွာေတာ့ နီေပါသူူူေလးမ်ားကို ၾကည္႔ရျမင္ရေတာ့ အေတာ္ေလး ကိုုိုၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ အရမ္းလဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ တုိက္အိမ္ကေလးမွာ အေပၚထပ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူ တည္ထားပူေဇာ္ထားပါတယ္။ ေနာက္ျပီး… အျခားတစ္ဘက္ခန္းမွာလဲ ဘုရားေလာင္းဖြားျမင္ေတာ္မူပံုကို အုဋ္အကၤေတးျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားပါသည္။ ဒီအိမ္က ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီး မုန္႔ဖုိးေပးကာ ကပိလ၀တၳဳကို ခရီးဆက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ (ကပိလ၀တၳဳအေၾကာင္းကို-ဆက္ရန္)
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ သာယာေအးခ်မး္ပါေစလို႔..အေမ့ေမတၱာအရွင္၊ ေခတၱ-ဂါယာ။

အိႏိၵယခရီးစဥ္......

ခ်င္းႏုိင္းကို ေလးရက္ေန႔ ၇-၃၀တြင္ေရာက္ခဲ႔သည္။ သြားမည့္-တည္းမည္႕ေနရာ လိပ္စာ အတိက် မသိျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ မနက္ပိုင္း ေလယာဥ္ ခ်င္းႏုိင္းကေန ေဒလီသုိ႕ မမွီလုိက္ဘဲ ညေနပုိင္း ၅-၃၀ ေလယာဥ္ကိုစီးရမည္ျဖစ္၍ ေနာင္ၾကီး ဦးေတဇ၀ႏၱတို႔ဆီမွာ ခဏတာ နား-ေနျပီး ညေနပိုင္း ေလယာဥ္ျဖင့္ ည ၈-၁၅ တြင္ ေဒလီျမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိခဲ႔ပါသည္။
လာၾကိဳေနတဲ႔ ေဒလီက အိႏိၵယမိသားစုကားျဖင့္ မိသားစုအိမ္ကို ည ၁၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ပါသည္။
မိသားစုအားလံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္သလို ေဖာ္ေရြမွဳလဲ ရွိပါသည္။ မိသားစုအလား ဆက္ဆံမွဳျပဳၾကပါသည္။ ျမန္မာဓေလ့ အေနျဖင့္ မဆုိသာေသာ္လည္း အိႏိၵယ ႏုိင္ငံအေနအားျဖင့္ ဘာသာေရးကိုင္းရွဳိင္းမွဳ ရွိၾကပါသည္။
ဒီမိသားစုေလးကို အြန္လိုင္းေဖ႕စ္ဘုတ္ကတစ္ဆင့္ သိရေသာ္လည္း မိတ္ေဆြေကာင္း ပီသလြန္းပါတယ္။ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး မသိဖူးေသာ္လည္း တုိင္းတစ္ပါးသားျဖစ္ေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကို လက္ခံတည္းခိုခြင့္ျပဳဖုိ႕ဆုိတာ အေတာ္ေလးကို လြယ္ကူေသာ အရာမဟုတ္ပါ။
အိႏိၵိယတုိင္းသား အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တဲ႔ Nicky Gautama က သူ႕အိမ္မွာ ၾကည္ျဖဴစြာ တည္းခိုခြင့္ျပဳခဲ႕သလုိ ေဒလီျမိဳ႕တစ္၀ုိက္လဲ ဘုရားဖူး အလည္ပတ္ကို သူကုိယ္တုိင္ လိုက္ပို႕ေပးခဲ႔ပါတယ္။
သူ႕မိသားစုေလးကား ပစၥည္းဥစၥာဆင္းရဲေသာ္လည္း စိတ္မဆင္းရဲၾကပါ။ မိသားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာပဲ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ တကယ္ကို အတုယူစရာလဲ ေကာင္းလွပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ နစ္ကီေဂါတမဆုိေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးဟာ အသက္အားျဖင့္ ၂၃ ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အိမ္မွာ မိသားစု ငါးေယာက္အနက္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သည့္ႏွင့္အညီ တကယ္လဲ ေတာ္ရွာပါတယ္။
ေဒလီတကၠသိုလ္ကေန ေက်ာင္းျပီးထားျပီး မိဘမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးေနသူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဟာ ကူညီရိုင္းပင္းတတ္ျပီး စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း ရွိသူလဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဒလီမွေက်ာင္းတက္
ေနေသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕ သိကၽြမ္းသလို၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန အိႏိၵယ-ေဒလီကို ေဆးလာကု ၾကေသာ ျမန္မာ မိသားစု၀င္မ်ားနဲ႕လဲ ခင္မင္ေန သူျဖစ္ပါတယ္။
သူကား တကယ္ကို မိတ္ေဆြေကာင္းပီသေသာ၊ ကူညီရုိင္းပင္းတတ္ေသာ၊ လိမ္မာေရးျခားရွိေသာ၊ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေနေသာ၊ ပညာတတ္ျဖစ္ေသာ၊ ဘာသာေရးကိုင္းရွိဳင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလး-မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။.................................................
သူ႕မိသားစုေလးမွာ ေလးညတာတည္းခို၍ အခု..ေဒလီျမိဳ႕နဲ႔ မေ၀းေသာ Noida Cityမွာ ဖြင့္ထားတဲ႔ Gautem Buddhist University တြင္ အမ္ဖီ-Mphil တက္ေနေသာ ေနာင္ေတာ္ၾကီး တိေလာက ထံတြင္ ေဂါတမ္တကၠသိုလ္...အေၾကာင္းကို ေလ့လာရင္း ခဏတာေရာက္ေနပါသည္...မၾကာခင္ ဂယာကို သြားပါမည္။ အားလံုးအဆင္ေျပ သာယာပါေၾကာင္း။ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစလို႕.. အေမ့ေမတၱာအရွင္...

4

..ေက်းဇူးရွင္မ်ားကို ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားတတ္ၾကပါ.....

ဒီပံုကို ၾကည့္လိုက္ ျမင္လိုက္တာနဲ႕ ဘယ္သူဆုိတာ အားလံုးနီးပါး သိၾကမွာပါ ...မဟတၱမဂႏၶီဆုိတာ အိႏိၵိယႏိုင္ငံ သမိုင္းမွာ မပါမျဖစ္၊ မသိမျဖစ္၊ မသိသူရွားေလာက္ေသာ အိႏိၵယႏိုင္ငံနဲ႕ အိႏိၵယျပည္သူေတြ အတြက္ သိပ္ကုိေက်းဇူးၾကီးမားေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးပါ...
ဒါေၾကာင့္လဲ မဟတၱမဂႏီၶဆိုတဲ႔ ဒီပုဂၢဳိလ္ၾကီး အိႏိၵယႏိုင္ငံၾကီး မွာ ေလးစားျမတ္ႏုိး တန္းဖုိးထားၾကပါတယ္။ တကယ္လဲ တန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိး သင့္ေသာ ေက်းဇူးၾကီးမားလွေသာ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးတစ္ဦးပါ။
အခု အိႏိၵိယႏိုင္ငံၾကီးမွာ ဒီမဟတၱမဂႏီၶဆုိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို အသက္ထင္ရွား မရွိေသာ္လည္း အျမတ္တႏုိး ေလးစားတန္ဖုိးထားျပီး၊ သက္ရွိထင္ရွား ရွိသကဲ႕သုိ႕ သူတုိ႕ရ႕ဲႏိုင္ငံသံုး Rupee ေငြတန္စကၠဴေ တြမွာ ေဖာ္ျပ ထား ပါတယ္။
ေနာက္...ျပတိုက္ေတြ စာအုပ္ေတြ ရုပ္ထုေတြ စံုစြာေဖာ္ျပထားသလို...မဟတၱမဂႏီၶ ေဟာက္စ္...မဟတၱမဂႏၶီ သခ်ၤဳ ိင္း ဆုိျပီး သမုိင္းမွာ ထင္ရွားျပီး ကမၻာက သိေအာင္ လွပေသသပ္ က်နစြာ တည္ေဆာက္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ ..အိႏိၵယျပည္သားေတြ ႏိုင္ငံအေပၚေက်းဇူး ၾကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားကို အျမတ္တႏိုုးထားတယ္ဆုိတာ..ျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ ေလ့လာမွတ္သား အတုယူ လိုက္နာရမွာ။
အခု...ေအာက္မွာ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ႔ ပံုဟာ မဟတၱမဂႏီ ၶေဟာက္စ္မွာ ေသသပ္က်နစြာ ေဖာ္ျပထားေသာ မဟတၱမဂႏီၶ၏ ပံုျဖစ္ပါ တယ္။ မဟတၱမဂႏီၶေဟာက္စ္ဆုိတာ နယူးေဒလီျမိဳ႕မွာတည္ရွိပါတယ္။ အဲ႕ဒီမွာ သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေျခလွမ္းေတြကိုလဲ အမွတ္တရ ပံုေဖာ္ထားၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေျခလွမ္းဆုိတာ သူ႕ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္ကိုဆုိလုိတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သူလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခံရတဲ႔ ေနရာနဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုလဲ ကမၻာက သိေအာင္ ျပသထားၾကပါတယ္။
ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲဗ်ာ.... သူ႕ဘ၀သမုိင္းကိုလဲ ေနထြက္ခ်ိန္မွ ေန၀င္ခ်ိန္ထိ ေလးစားျမတ္ႏုိးစြာ တန္ဖုိးရွိရွိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို အိႏိၵိယ -ေဒလီမွာေက်ာင္းတက္ေနၾကေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕ ျမန္မာဘုရားဖူးအဖြဲ႕မ်ား ေကာင္းစြာ သိလိမ့္မည္လို႕ ထင္ပါတယ္။
အခု..အိႏိၵိယခရီးစဥ္မွာ ေဒလီကိုေရာက္ခိုက္..Noida City, Gautem Buddhist University မွာ Mphil ျပဳစုေနေသာ တစ္ခ်ိန္က မနး္နပသတြင္ အတူဆံုခဲ႔ေသာ ေနာင္ၾကီး ကိုတိေလာကထံမွာ နားခိုျပီး ဦးကုသလ၊ ဦးဧသိက၊ ဦးဓမၼသာမိတုိ႕နဲ႔ အတူ မဟတၱမဂႏီၶ ေဟာက္စ္ကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ ႔ၾကပါတယ္။
မဟတၱမဂႏီၶ ေဟာက္စ္ကို ေရာက္ေတာ့ အေတြးေလး တစ္ခုေပၚလာခဲ႕တယ္။ အဲ႕ဒါကေတာ့..ငါတုိ႕အမိေျမမွာ ဒီလို ႏုိင္ငံနဲ ႕ျပည္သူျပည္သားေတြ အတြက္ အသက္ေသြးေတြ ေပးသြားေသာ ေက်းဇူးၾကီးမားေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားအား ေလးစားတန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိးၾကမယ္ဆုိ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလုိက္မလဲ ဆုိတဲ႔အေတြးေလးပါ။
အထူးအားျဖင့္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ The Father of Burmese လုိ႕ေခၚဆုိထုိက္တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ။
ဒီိလိုမ်ိဳးေခၚဖုိ႕ဆိုတာ ေ၀း..ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပတိုက္ဆုိတာေတာင္ အခု မဟတၱမဂႏီၶလို မသားနားပါ ဘူးေလ။ ေနာက္.... တစ္ခ်ိန္က.. ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းနဲ႕ ေငြစကၠဴေတြေတာင္ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ ကုန္ျပီ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမဲ႕ မဟတၱမဂႏီၶ ဆုိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကေတာ့ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံသံုး ေငြစကၠဴ Rupees ေတြေပၚမွာ ထင္ရွားရွိေနဆဲပါပဲ။
ေနာက္..သူရ႕ဲမ်ိဳးဆက္ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးၾကီးမားေသာ ဂႏီၶမ်ိဳးဆက္အေၾကာင္းေတြကိုလဲ ေ၀ဆာေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အမိျမန္မာျပည္ၾကီးမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ိဳးဆက္ဆုိတာ အေမစုသာပဲ မဟုတ္ပါလား.....
ေနာက္ဆံုး..ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံအတြက္ အသက္ေပးသြားေသာ ေက်းဇူးမ်ားလွေသာ ဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံအဇာနည္ၾကီးမ်ားကို ေလးစားျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားတတ္ၾကပါေစလို႕..ဆႏၵျပဳရင္း..
.ေက်းဇူးရွင္အေပါင္းအား....ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္....
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစလို႕ အေမ့ေမတၱာအရွင္ (ေခတၱ-ႏိြိဳက္ဒါျပည္နယ္ Gautem Buddhist University)

1

မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္း

          မဂဓတကၠသိုလ္ဆုိတာ တစ္ခ်ိန္က သိပ္ကိုထင္းရွားေက်ာ္ၾကားခဲ႔ေသာ ဗုဒၶစာေပဆုိင္ရာ တကၠသိုလ္ၾကီး တစ္ခုပါ။ အခုလဲ ထင္းရွာေက်ာ္ၾကားေနဆဲပါပဲ။ စာေရးသူ အိႏၵိယ-ဗုဒၶဂယာသုိ႔ ေရာက္ရွိခိုက္ မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။
          ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား ဗုဒၶစာေပဆုိင္ရာ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာ တကၠသိုလ္ၾကီးတစ္ခုလဲျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ၾကီးဟာ ဂယာျမိဳ႕နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ တည္ေဆာက္ ထားေသာ္လဲ တကၠသို္လ္အဂၤရပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနလွ်က္ပါ။ တကၠသိုလ္၀န္းက်င္းကို လွပစြာတန္ဆာ ဆင္မထားေသာ္လည္း တကယ့္တကၠသိုလ္ အေဆာက္အဦးမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ရဲ႕ အေငြ႔အသက္ကိုလဲ ခံစားရပါတယ္။
          အခုဆို ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား M.A, PhD စေသာ ဒီဂရီမ်ားကုိ ဘာသာရပ္မ်ိဳးစံုျဖင့္ ေလ့လာသင္ယူေနၾကပါတယ္။ ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးက ေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာ M.A, PhD ေလာင္းမ်ားလည္း မ်ားစြာေပၚေပါက္ေနပါျပီ။ ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးက ေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာ ပညာရွင္ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အခု မိမိတို႔ေလ့လာသင္ယူထားေသာ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာ၊ တကၠသိုလ္ပညာရပ္မ်ားျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးတုိးတက္ေအာင္ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေ၀ဓတာ၀န္မ်ားန႔ဲအတူ လူမွဳေရး၊ ပညာေရး၊ ပရဟိတအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကိုလဲ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ အတၱဟိတကို ေနာက္ကြယ္မွာထားလို႔ က်ိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။
          တကၠသိုလ္ဆုိလို႔...ေျပာရအံုးမယ္။ ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံအသီးသီးတြင္ တကၠသို္လ္ၾကီးမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဘာသာေရးတကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ စစ္ေရးတကၠသိုလ္၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္ စသည္ျဖင့္ တကၠသို္လ္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ စာေရးသူအရွင္သည္လည္း မန္းေလးနပသ တကၠသုိလ္ၾကီးက ေမြးဖြားေပးလိုက္ေသာ B.A တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲ မဟုတ္ပါလား။ မန္းေလးနပသ တကၠသို္လ္လို႕ေျပာရတာက ရန္ကုန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိ သာသနတကၠသိုလ္ၾကီးလည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ပါ။ ဒီ..မန္းေလး-ရန္ကုန္ နပသတကၠသုိလ္ၾကီးႏွစ္ခုဟာ ေက်းဇူးရွင္ မင္းကြန္း တိပိဋကဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ေက်းဇူးမ်ားေၾကာင့္ ရွင္သန္ေပၚေပါက္လာေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားမွာလည္း စာေရးသူတုိ႔တစ္ေတြ B.A, M.A ဘြဲ႔ထူးမ်ားကို ေလ့လာသင္ၾကာခြင့္ရွိခဲ႔ပါသည္။ မိမိိတုိ႔ရဲ႕ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးနဲ႔ အက်င့္ကာရိုက္တာအေပၚမွာ မူတည္၍ ရယူပိုင္ဆုိင္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
          အခုဆုိ…..ျပည္ပတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားစြာ တက္ေရာက္သင္ယူေနၾကျပီ ျဖစ္ပါသည္။ သီရိလကၤာ၊ အိႏၵိယရွိ တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကိုမ်ားပါတယ္။ ေနာက္..လန္ဒန္ ေအာစ္ဖုိ႕တကၠသို္လ္ၾကီးမွာေတာင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိေနျပီျဖစ္ပါသည္။ သီိရိလကၤာမွာ…ကိုလံဘုိ္တကၠသိုလ္၊ ေကလနိယတကၠသိုလ္၊ ဘီပီယူတကၠသိုလ္၊ ေပရာဒနိယတကၠသို္လ္ၾကီးမ်ား။ အိႏိၵိယမွာ မဂဓတကၠသိုလ္၊ နာလႏၵာတကၠသိုလ္၊ ေဒလီတကၠသိုလ္၊ ဘံုေဘတကၠသိုလ္၊ ဆန္စကရစ္တကၠသိုလ္၊ နာဂဇုတကၠသိုလ္၊ နာဂပူတကၠသိုလ္၊ ပုေနးတကၠသိုလ္၊ မဒရပ္စ္တကၠသိုလ္၊ B.H.U တကၠသိုလ္၊ ကိုးလ္ကတၱားတကၠသိုလ္၊ ပန္ဂ်ပ္တကၠသိုလ္၊ ဟုိက္
ဒရာဘက္တကၠသိုလ္၊ ဂ်မူးတကၠသိုလ္မ်ားမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား B.A, M.A, M.Phil., PhD စေသာအတန္း ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာသင္ယူေနၾကပါသည္။
          ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားအားလံုးသည္ သင္ၾကားေရးစနစ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုမူ၀ါဒမ်ား မတူညီၾကေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ား စတုိင္လ္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပီသၾကပါသည္။ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားလဲ အသီးသီးေကာင္းၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း အဆင့္အတန္း၊ အေဆာက္အဦးအေနထား၊ ပတ္၀န္းက်င္ကြာျခားမွဳျဖင့္ ေငြေၾကးအနည္း အမ်ားေတာ့ ရွိပါသည္။
          စာေရးသူအရွင္အျမင္အားျဖင့္ေတာ့ မိမိေနထုိင္ သင္ၾကားေလ့လာခဲ႔ဖူးေသာ တကၠသိုလ္ၾကီး မ်ားျဖစ္သည့္ မန္းေလးနပသတကၠသိုလ္ၾကီးနဲ႔ ေကလနိယ (ကိုလံဘုိ) တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားမွာေတာ့ အာဂံုဘက္ကို အေလးပိုေနတာေတြ႕ခဲ႔ရပါတယ္။ ဘီေအ၊ အမ္ေအတန္းမ်ားကို ဆုိလိုတာပါ။ M.Phil, PhD အဆင့္ျမင့္ အတန္းဘြဲ႕ထူးမ်ားကို မဆုိလုိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူ အရွင္ေျပာေနၾက စကားေလးတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ “ University မဟုတ္ဘူး By heart Versity ျဖစ္တယ္” ဆုိတဲ႔ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခားတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားမွာေတာ့ ကိုယ္တုိင္ မသင္ဖူး မေလ့လာဖူး၍ မေျပာတတ္ပါ။ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ေတာ့ ဆႏၵျဖစ္မိပါတယ္။
          အခု ဗုဒၶဂါယာကို ေရာက္ရွိခိုက္ မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ ပညာသင္ယူေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားေနထုိင္ရာ Hostel ငွါးေနေဆာင္ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ႕ပါတယ္။ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားေနထုိ္င္ရာ ေဟာ္စတယ္က တကၠသိုလ္ၾကီးနဲ႕ ကပ္လ်က္ပါ။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း၀င္းထည္မွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဗုဒၶဂါယာကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မန္းေလးနပသေက်ာင္း အတူတူဆင္း ေမာင္ပ႑ိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းက သေဘာေကာင္း စိတ္ထားေကာင္းသလို မဂဓမွာ ေက်ာင္းတက္ေနၾကေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား အားလံုးကလည္း အလြန္ကို ေဖာ္ေရႊခင္မင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ မဂဓေက်ာင္းသားမ်ား ေနထုိင္ရာ မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးအတြင္း Hostel မွာ စာေရးသူ သိပ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့လွ်က္ရွိပါတယ္။
          အင္း…မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးနဲ႔ မဂဓေက်ာင္းသားမ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာျပီဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးပညာဒီပအေၾကာင္းကိုလဲ ခ်န္ထားခဲ႔လို႕ေတာ့ ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ မဂဓတကၠသို္္လ္ၾကီးမွာ ပညာရပ္ေတြ ေလ့လာသင္ယူေနေသာ ေၾကာင္းသားမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ျပီး ေက်းဇူးၾကီးမားေသာ မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုပါ။
          ျမန္မာႏုိင္ငံကေန အိႏၵိယ-ဘီဟာျပည္နယ္-ဗုဒၶဂါယာရွိ မဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးကို ပညာသင္လာေရာက္ၾကေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ဒီျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ ေခတၱခိုနားရပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ စားေသာက္ အိပ္စက္လို႕ မွီခိုၾကရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ မဂဓတကၠသိုလ္က ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီးတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။
          ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၂၀၀၅-၂၀၀၆ ႏွစ္မွာ စတင္ျပီး ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေဒါက္တာပညာဒီပတုိ႔ ဦးေဆာင္ျပီး စတင္တည္ေထာင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္လည္း ေဒါက္တာ-PhD ကို ဒီမဂဓတကၠသိုလ္ၾကီးကေနပဲ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီး တည္ေထာင္ေဆာက္လုပ္ ဦးစီးရင္းေလ့လာသင္ယူ က်မ္းျပဳစုကာ ရရွိခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
          ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးပညာဒီပႏွင့္ ဒီျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ မဂဓတကၠသိုလ္-ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဗုဒၶဂါယာသုိ႔ ဘုရားဖူးလာၾကေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ-ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ သိပ္ကို ေက်းဇူးၾကီးမားလွပါတယ္။
          အခုဆုိ..စာေရးသူအရွင္အတြက္ေရာပါ ဒီျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးပညာဒီပ၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေမာင္ပ႑ိ၊ မဂဓေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေက်းဇူးရွိခဲ႔ျပီ မဟုတ္ပါလား။ ေက်းဇူးရွင္အား ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းသည္ ေကာင္းေသာေလာက၀တ္ မဂၤလာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား ေက်းဇူးကို ျပန္လည္မေပးဆပ္ခ်င္ေန ေက်းဇူးရွင္အား ေက်းဇူးမကန္းမိဖုိ႔ေတာ့ သိ္ပ္ကိုအေရးၾကီးသည္ပဲ မဟုတ္ပါလား။
          တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ… ေက်းဇူးရွင္အား ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ မိမိရဲ႕ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ လူဘံုအလည္မွာ အသိမွတ္ျပဳဖုိ႔ေတာင္ အင္မတန္ခက္ခဲသည္ မဟုတ္ပါလား။ စာေရးသူ အေနအားျဖင့္ မိမိအေပၚမွာ ကြမ္းတစ္ယာ၊ ေရတစ္မုတ္၊ ဆြမ္းတစ္လုပ္မွ် ေက်းဇူးရွိခဲ႔ဖူးေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား ေက်းဇူးျပန္လည္ဆပ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနလွ်က္ပါ။ ေက်းဇူးကိုျပန္လည္ မေပးဆပ္ႏုိင္ရင္ေတာင္ ေက်းဇူးကို မကန္းမိဖုိ႔၊ ေက်းဇူးရွင္ကို မျပစ္မွားမဖုိ႔ စြမး္အားရွိသေလာက္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
          အားလံုး ေက်းဇူးရွင္မ်ားအေပၚ ေက်းဇူးကို သိတတ္ျပီး ေက်းဇူးကို ျပန္လည္ဆပ္ႏုိင္ကာ လိုရာဆႏၵကို ျပည့္၀ႏုိင္ပါေစလို႕…… အားလုံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ….အေမ့ေမတၱာအရွင္ (ေခတၱ-ဂယာ)