အမ်ိဳးသားေရးဘက္က ရပ္ၾကပါ

အဏၰ၀ါစစ္သည္
( ႏုိင္ငံတကာမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စစ္သည္ေဟာင္း တစ္ဦးရဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ အေတြ႕ အၾကံဳတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရိွသူမ်ားအတြက္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ ပါတယ္။ )
သမိုင္းတစ္ေကြ႕ ႏုိ္င္ငံေရး အေတြ႕အၾကံဳမ်ား အေၾကာင္းေရးဖို႕ အခ်က္အလက္ေတြ ျပန္ရွာေန တံုး ေရဒီယိုမွာ၊ အင္တာနက္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ဆိုတာေတြ ၾကားရသည္။ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ ေန သူမ်ားကလည္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရကို ေဆာ္ဖို႕အခြင့္အေရးရင္ မနည္းဘူးဆိုျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဂရုဏာသက္စရာ အဖိႏိွပ္ခံမ်ားအျဖစ္ ေဘးတီးေပးၾကသည္။ ထိုလုပ္ရပ္သည္ မည္မွ် အႏၲရာယ္ၾကီး သည္ကို ထိုသူေတြသိပါရဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ထမ္းဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ရခိုင္ ျပည္နယ္မွာ ေနခဲ့သျဖင့္ ဒီျပႆနာကို ထိေတြ႕ခဲ့ရသျဖင့္ သိသမွ်ကို ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။ ဘယ္သူမွန္ ျပီး ဘယ္သူမွားသည္ကုိေတာ့ စာဖတ္သူ လူငယ္မ်ားသာ စဥ္းစားၾကပါ။

ပထမဆံုး ေျပာလိုသည္က ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။ ယေန႕ ရိုဟင္ဂ်ာကို မူဆလင္ဘာသာ၀င္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ေျပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိန္ေခၚလိုပါသည္။ ျမန္မာဘုရင္ လက္ထက္ စစ္တမ္းေတြ၊ အဂၤလိပ္ ေဂဇက္တီးယားေတြ၊ သမိုင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေခတ္ မွတ္ တမ္းေတြမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးဆိုသည့္ စကားလံုး ရွာၾကည့္စမ္းပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႕မည္မဟုတ္၊ အဂၤလိပ္ လက္ထက္က ေကာက္ခဲ့ေသာ သန္းေကာင္စာရင္းမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္ ေကာက္ယူခဲ့သည့္ သန္းေကာင္စာရင္းမ်ားတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးဟု မရိွပါ။ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးမွာ စစ္တေကာင္း ကုလားမ်ားက ရခုိင္ျပည္သားမ်ားကို ေခၚသည့္ ရိုဟင္ရွာ ဆိုသည့္ စကားက လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားကုလားမ်ားက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ရခုိင္ျပည္သား နံမည္ခံလိုသျဖင့္ ဒီစကားကို ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီ့အရင္က ဒီကုလားမ်ားအတြက္ နံမည္ရိွျပီးသား ျဖစ္သည္။ ဒါကေတာ့ ကုလားဆိုး သို႕မဟုတ္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဒီကုလားဆိုးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဘယ္လုိ ေရာက္လာခဲ့သနည္း ။

ဘဂၤလားျပည္နယ္ႏွင့္ နယ္ခ်င္းဆက္ေနသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ယခင္က မူစလင္ကုလားမ်ား ရိွခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဒီလူေတြက ေဒသခံမ်ားမဟုတ္။ ရခုိုင္ဘုရင္မ်ား စစ္ႏုိင္သျဖင့္ ဖမ္းလာခဲ့သူမ်ား၊ ရခိုင္လယ္ယာ ေျမမ်ားတြင္ အလုပ္ၾကမ္းလာ လုပ္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ စစ္တမ္းတြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္၌ ဘဂၤလားကုလား သံုးေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည္။ အဂၤလိပ္လက္ ေအာက္ေရာက္ေသာအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အႏိၵယႏုိင္ငံ၏ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္အခါ ကုလားေတြ တံခါးမရိွ၊ ဓားမရိွ၀င္လာၾကသည္။ ဆင္းရဲတဲ့ ကုလားေတြက လယ္ကူလီ လုပ္သည္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ကုလားက ေငြတိုးေခ်းစားသည္။ အဂၤလိပ္က စူးအက္ တူးေျမာင္းေၾကာင့္ စပါးေစ်းေကာင္းေတာ့ လယ္သစ္ေတြေဖာ္ဖို႕ ကုလားေတြ ေခၚလာသည္။ ထိုအခ်ိန္က တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္ ဘဂၤလားက ကုလားေတြကို သေဘာၤနဲ႕ သြင္းေၾကာင္း။ သေဘာၤခကို အထူးႏႈန္း သတ္မွတ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေရွ႕မီေနာက္မီွ ရခိုင္လူၾကီးမ်ားက ရွင္းျပဖူးသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္စ ၁၈၃၂ ခုႏွစ္ စာရင္းအရ လူဦးေရ တစ္သိန္းခြဲရိွသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္သည္ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ သန္းေကာင္စာရင္းအရ စစ္ေတြခရိုင္ တစ္ခုတည္း၌ပင္ လူဦးေရ ခုႏွစ္သိန္းခြဲ ရိွေနတာေတြ႕ရ၏။ ထိုကဲ့သို႕ ခ်က္ျခင္း တိုးလားသည့္ လူမ်ားမွာ အဂၤလိပ္တို႕ ေနရာခ်ေပးခဲ့သည့္ ဘဂၤလား ကုလားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ထိုကဲ့သို႕ တိုးလာသည့္ ကုလားအမ်ားစုမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏွင့္ နယ္နမိတ္ခ်င္း ဆက္ေနသည့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ထုတ္ခဲ့သည့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ဘားမားေဂဇက္ စာအုပ္တြင္ ၁၈၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေမာင္ေတာ ျမိဳ႕နယ္၌ မူဆလင္ ကုလားႏွစ္ေသာင္း ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရိွရာမွ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ကုလား တစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုေဒသတြင္ ေရာက္လာေသာ ကုလားမ်ားမွာ တစ္ေျဖးေျဖးႏွင့္ ရခိုင္မ်ားကို ေမာင္းထုတ္ရန္ ၾကိဳးစား လာခဲ့သည္။

ယေန႕အထိ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႕ ေမ့မရသည့္ ကိစၥတစ္ခုမွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ရခိုင္- ကုလား အဓိကရုဏ္း ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ဆုတ္ခြာသြားျပီး ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ား ေရာက္မလာမီ ၾကားတြင္ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္နဲ႕ ေမာင္ေတာနယ္ေတြမွာ ရိွသည့္ ရခိုင္ရြာမ်ားကို ဘဂၤလာလီ ကုလားမ်ားက မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ လူသတ္ျခင္းမ်ား လုပ္ခဲ့သည္။ ျပႆနာ အစမွာ ေျမပံုျမိဳ႕နယ္တြင္ ရခုိင္လူမ်ိဳး သူၾကီးတစ္ဦးကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ ကုလားႏွစ္ဦးကို ရြာသားမ်ားက သတ္ပစ္ရာမွ စခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ နယ္စပ္ေဒသမွ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ယခုေခတ္အေခၚ လူမ်ိဳးတံုး သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္ သြားခဲ့ရသည္။ ဆုတ္ခြာသြားသည့္ အဂၤလိပ္ တပ္မ်ားက နယ္စပ္ေဒသ ကုလားမ်ားကို လက္နက္မ်ား ထုတ္ေပးျပီး နယ္ျခားေစာင့္ တပ္သဖြယ္ တာ၀န္ေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အေျခအေနပိုဆိုး သြားျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ထုိျပႆနာေၾကာင့္ ရခိုင္လူမ်ိဳး ႏွစ္ေသာင္းခန္႕ ေသဆံုးသည္ဟု ေရွးလူၾကီးမ်ားက ေျပာၾက ေသာ္လည္း အေထာက္အထား မေတြ႕ရ။ သို႕ေသာ္ စစ္ျပီးေခတ္ ကတ္စ္ဘီအစိုးရ အစီရင္ခံစာတြင္ ထိုအခ်ိန္က ရခုိင္ျပည္နယ္ ေတာင္ပို္င္းသို႕ ထြက္ေျပးလာေသာ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ျပန္လည္ ေနရာခ် ေပးရာတြင္ မူလက ေမာင္ေတာေဒသတြင္ ရခုိင္ရြာ ၁၂၉ ရြာရိွခဲ့ရာ ၆၈ ရြာသာျပန္လည္ထူ ေထာင္ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအခ်ိန္ ကစျပီး ဘဂၤလီ ကုလားတို႕က ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ ေတာ ေဒသတြင္ လူမ်ားစု ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းေနခ်ိန္တြင္ အႏၵိယႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းမႈ မ်ားလည္း တစ္ျပိဳင္တည္း ေပၚခဲ့သည္။ ထိုသို႕ေဆာင္ရြက္စဥ္ အႏိၵယႏုိင္ငံထဲမွ မူဆလင္ အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ေဒသမ်ားကို ခြဲထုတ္ျပီး ပါကစၥတန္ႏုိ္င္ငံ ထူေထာင္ေပးေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေပၚလာ၏။ ထိုသို႕ ဖြဲ႕စည္းမည့္ ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံတြင္ ဘဂၤလားျပည္နယ္က အေရွ႕ပါကစၥတန္ အျဖစ္ ပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသက ကုလားမ်ားကလည္း ထိုေဒသမ်ားကို ပါကစၥတန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လန္ဒန္သို႕ လြတ္လပ္ေရး ေဆြးေႏြးရန္အသြား အႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေနရူးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း ၾကားဖူးၾက ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုခရီးစဥ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပါကစၥတန္ႏုိ္င္ငံ သမၼတျဖစ္လာမည့္ အလီဂ်င္းနားႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည္ကို သိသူနည္းေပလိမ့္မည္။ တကၠသိုလ္ေန၀င္း၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈ မွတ္တမ္းစာအုပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျပီးေနာက္ အလီဂ်င္းနားက ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသကို ပါကစၥတန္ႏိ္ုင္ငံအတြင္း ထည့္သြင္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို လက္မခံေၾကာင္း၊ ထိုေဒသမ်ားသည္ ျမန္မာပိုင္ ျဖစ္သည္ကို အသိအမွတ္ ျပဳေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ထိုေတာင္းဆိုမႈမ်ား မေအာင္ျမင္သည့္အခါ မူဂ်ာဟစ္ အမည္ခံ ကုလားဆိုး ေသာင္းက်န္း သူမ်ား ေပၚလာသည္။ နယ္စပ္ေဒသတြင္ အေျခခံျပီး ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသကို သီးျခားျပည္နယ္ ထူေထာင္ဖို႕ လုပ္ခဲ့သည္။ အစိုးရ စခန္းမ်ားကို တုိက္သည္။ ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ေမာင္းထုတ္သည္။ တပ္မေတာ္ကလည္း ေကအင္ဒီအို အေရးႏွင့္ လံုးပန္းေနရသျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ မတိုက္ႏုိင္၊ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွသာ နယ္စပ္ရိွ မူဂ်ာဟစ္တို႕၏ ေတာင္ျပိဳစခန္းကို သိမ္းပိုက္ ႏုိင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က သတင္းစာမ်ားကို ျပန္ဖတ္လွ်င္ ၁၉၄၈ မွ ၁၉၅၄ အၾကားတြင္ ကုလားဆိုးဟု သတင္းစာမ်ားက ေခၚသည့္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား မည္မွ် ရက္စက္ခ့ဲ့သည္ကို ေတြ႕ႏုိ္င္သည္။

သို႕ေသာ္ စစ္ေရးတြင္ အေရးနိမ့္သြားသည့္ ကုလားမ်ားက ႏုိင္ငံေရးနယ္တြင္ ေခါင္းေထာင္လာ ျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႕ ေခါင္းေထာင္ႏုိင္ျခင္းမွာမူ ဖဆပလတြင္ တာ၀န္ရိွေပသည္။ ထိုအခ်ိန္က ရခုိင္ ေဒသ ( ျပည္နယ္မျဖစ္ေသး) တြင္ ဖဆပလက အင္အားမေကာင္းပဲ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီ ညြတ္ေရးအဖြဲ႕ ရတညက အင္အားေကာင္းသည္။ ထိုအခါ ဖဆပလက ဘဂၤလီကုလားမ်ားကို ဖဆပ လအတြင္း၀င္ရန္ႏွင့္ အမတ္အေရြးခံရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ မွတ္ပံုတင္မရိွေသာ ကုလားမ်ားမွာ ကုလားသူၾကီးက ေထာက္ခံစာေရးေပးလွ်င္ မဲေပးခြင့္ရခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အဒူေဂၚဖား၊ စူလတန္ အာမက္၊ အဘူခိုက္၊ အဘူေဘာ္ေရွာ့ ဆိုသည့္ မုတ္ဆိတ္ဖားဖား ကုလားမ်ားသည္ ဖဆပလ အမတ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာန ပါလီမန္အတြင္း၀န္ အျဖစ္ စူလတန္မာမြတ္ ဆိုသူျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္။ လ၀က အတြင္း၀န္ ကုလားတစ္ေယာက္လည္း ရိွခဲ့ေသးသည္။ နံမည္မမွတ္မိေတာ့။ ကုလားကို လ၀က အတြင္း၀န္ ခန္႕ခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ဘာေတြျဖစ္မလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့။ ထိုေခတ္ ဖဆပလ အစိုးရက ရာသီအလိုက္ စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ အေရွ႕ပါကစၥတန္မွ ကုလားမ်ားကို ပါမစ္ျဖင့္ ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ထိုသို႕၀င္လာသူ အမ်ားစုက ျပန္မသြားပဲ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသတြင္ က်န္ေနခဲ့သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရတက္မွသာ ထိုသို႕ ပါမစ္ျဖင့္ ၀င္ခြင့္ျပဳျခင္းကို ပိတ္ပစ္ခဲ့ရသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုလည္း ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ဖဆပလ အမတ္ျဖစ္ေနသည့္ ကုလားမ်ားက စတင္တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ရခိုင္မူဆ လင္ဟု ဆိုသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုလားသည္ ကုလား၊ ရခိုင္သည္ ရခိုင္သာျဖစ္၏။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာရိွသည္။ မူဆလင္မရိွ။

ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီလက္ထက္တြင္ နယ္စပ္ေဒသ၌ ခုိး၀င္မႈမ်ား ရိွေသးေသာ္လည္း ယခင္ ကေလာက္မမ်ားေတာ့။ ကုလားဆိုးမ်ားလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒအတြက္ ျပည္သူမ်ားထံမွ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားေတာင္းသည့္အခါ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာက ကုလားမ်ားက ဘူးသီးေတာင္၊ေမာင္ေတာေဒသကို ေမယုတိုင္းဟု သီးျခားဖြဲ႕စည္းရန္။ အလံတြင္လည္း ၾကယ္ ၁၄ လံုးအစား ၁၅ လံုးထည့္ေပးရန္ စာတမ္းမ်ားျပဳစုတင္ျပခဲ့သည္။ အေတာ္ပင္ အရွက္မဲ့ ရဲတင္း ေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္၏။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည့္ လူမ်ိဳးရိွမရိွဆိုသည္ကို ရွင္းေလာက္ျပီဟုထင္ပါသည္။ ထိုသို႕ ခိုး၀င္ အေျခခ်ေနသည့္ ကုလားမ်ားကို စိစစ္ရန္အတြက္ လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရ လက္ထက္က ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ လည္းေကာင္း၊ န၀တ အစိုးရ လက္ထက္က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္လည္းေကာင္း မွတ္ပံုတင္စိစစ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႕လုပ္တိုင္း မွတ္ပံုတင္မရိွသည့္ကုလားမ်ားက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပး ျပီး သူတို႕ကို ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက ႏိွပ္စက္သျဖင့္ ထြက္ေျပးလာရပါသည္ဟု ေအာ္သည္။ ႏွစ္ၾကိမ္ လံုးတြင္ ျမန္မာဘက္က လြတ္လပ္ေရးမရမီ ကာလထဲက မိဘမ်ား ျမန္မာႏုိ္င္ငံတြင္ေနခဲ့ေၾကာင္း အေထာက္အထား ျပႏုိင္သူမ်ားကို ျပန္လက္ခံခဲ့သည္။ ထိုအခါ ခိုး၀င္လာ သူေတြက ဒုကၡသည္ နံမည္ခံျပီး ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွမွ က်န္ေနခဲ့ျပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ ဟု နံမည္ခံလာၾကသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာတပ္ဦး ဆိုျပီး ေသာင္းက်န္းသူ အဖြဲ႕ဖြဲ႕သည္။

အခု ထိုင္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ ရိွေနသည့္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသူမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ မွ ထြက္ခြာလာသည့္ ကုလားမ်ားသာျဖစ္သည္။ ထိုႏုိ္င္ငံေတြကို သြားသလို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲသို႕လဲ ခိုး၀င္ဖုိ႕ ၾကိဳးစား ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ အစိုးရက နယ္စပ္မွာ လ၀ကေတြကို အမ်ားအျပား ခ်ထားျပီး နယ္စပ္ ေဒသကို ထိန္းသိမ္း ေနရသည္။ သို႕ေသာ္ ကုလားမ်ားက ျမန္မာႏုိ္င္ငံမွ ထြက္ေျပးလာသည့္ ရိုဟင္ဂ်ာ မ်ားျဖစ္သည္၊ ျမန္မာတို႕က ႏိွပ္စက္သျဖင့္ ထြက္ေျပးလာရပါသည္ဆိုျပီး ထို္င္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ ႏုိ္င္ငံ ေရးခိုလံႈခြင့္ရေအာင္ ကုလားမူ၊ ကုလားခၽြဲလုပ္သည္။ ဘာအေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာအစိုးရကို တြယ္ဖို႕ အခြင့္အေရးရလွ်င္ ေတာ္ျပီဆိုသည့္ အတိုက္အခံ မ်ားကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာကို ျမန္မာအစိုးရ၏ ေနာက္ထပ္ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ တစ္ခုအျဖစ္ ပံုေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ မီဒီယာ ေပၚတင္လာၾကသည္။
သုိ႕ေသာ္ ယခုကိစၥသည္ တပ္မေတာ္ အစိုးရႏွင့္သာ သက္ဆုိင္သည့္ ကိစၥမဟုတ္၊ အမ်ိဳးသား ေရးျဖစ္သည္။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထိုးေဖာက္ လာခဲ့သည့္ ကုလားမ်ားက သမိုင္းတြင္ မရိွသည့္ လူမ်ိဳးစုနံမည္ကို ဖန္တီးျပီး ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲတြင္ တရား၀င္ေျခကုတ္ယူဖို႕ လုပ္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ လူ႕အခြင့္အေရး ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႕ခ်င္း သေဘာထား ကြဲျပားမႈမ်ားကို ေဘးခ်ိတ္ျပီး ရိုဟင္ဂ်ာသည္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား မဟုတ္ေၾကာင္း ႏုိ္င္ငံ တကာမ်က္ႏွာစာမွာ ခိုင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာမရိွ။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ ကုလားမ်ားသာ ရိွသည္ဆိုသည္ကို ေျပာရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သမိုင္းကို သိျပီး အမိ်ဳးသားေရးဘက္က ရပ္တည္ႏုိင္ရန္အတြက္ မိမိသိသမွ်ကို မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။